1. Zasiłek dla bezrobotnych przyznaje organ państwowy decyzją administracyjną w ramach stosunku administracyjnoprawnego.
W tej sytuacji roszczenia związane z zasiłkami dla bezrobotnych nie mają charakteru roszczeń cywilnych.
2. W sprawach administracyjnych odsetki od opóźnionego świadczenia występują wyjątkowo i muszą je przewidywać szczególne przepisy prawa /art. 21 ust. 9 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Teodora B. na decyzję Wojewody w B. z dnia 8 maja 1992 r. nr BP VI 9112/766/92 w przedmiocie odmowy naliczenia odsetek od zasiłku dla bezrobotnego - skargę oddalił.
Teodor B. /urodzony dnia 25 kwietnia 1949 r., wykształcenie średnie techniczne - technik budowlany o 20-letnim stażu pracy/ utracił pracę, jak wynika z informacji w aktach sprawy, dnia 30 listopada 1990 r. Był mianowanym pracownikiem państwowym /inspektorem gminnym w Urzędzie Gminy w H./ i w myśl odpowiednich przepisów przysługiwała mu 6-miesięczna odprawa /do końca maja 1991 r./.
Teodor B. zarejestrował się jako bezrobotny dnia 3 grudnia 1990 r. Z akt sprawy wynika, że zasiłek dla bezrobotnych za okres, kiedy przysługiwała mu 6-miesięczna odprawa po rozwiązaniu z nim stosunku pracy jako mianowanym pracownikiem państwowym, przyznano mu dopiero w wyniku ostatecznej decyzji Wojewody w B. z dnia 9 grudnia 1991 r. nr BP. VI. 9112/177/91 ze względu na ostateczne rozstrzygnięcie przez Sąd Najwyższy uprzednich rozbieżnych interpretacji w sprawie uprawnień do zasiłku dla bezrobotnych osób, które w tym czasie otrzymywały po rozwiązaniu umowy o pracę wynagrodzenie ze środków Skarbu Państwa.
Teodor B. po otrzymaniu korzystnej dla siebie decyzji Wojewody w B. z dnia 9 grudnia 1991 r. wystąpił do Rejonowego Biura Pracy w H. o wypłacenie mu odsetek od zasiłku dla bezrobotnych przyznanego mu wskazaną wyżej decyzją, to jest za okres od dnia 3 grudnia 1990 r. do dnia 2 stycznia 1991 r. i od dnia 28 stycznia 1991 r. do dnia 27 maja 1991 r.
Kierownik Urzędu Rejonowego w H. decyzją z dnia 27 marca 1992 r. nr BP. 9112/1094/92 M odmówił Teodorowi B. przyznania odsetek od zasiłku dla bezrobotnych za wymieniony wyżej okres. W uzasadnieniu podano, że w okresie tym obowiązywała ustawa z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu, która nie przewidywała wypłaty odsetek ustawowych za nieterminowe wypłaty zasiłków, dlatego zainteresowany otrzymał zasiłek w ustalonej wysokości bez odsetek. Dodatkowo podniesiono, że Rejonowe Biuro Pracy nie ponosi winy za nieterminową wypłatę zasiłku, ponieważ przepisy nie regulowały jednoznacznie prawa do zasiłku dla bezrobotnych dla osób pobierających wynagrodzenie z funduszów Skarbu Państwa z tytułu rozwiązania z nimi stosunku pracy na podstawie ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych. Ani art. 15 /regulujący wysokość i zasady przyznawania zasiłków dla bezrobotnych/, ani art. 37 /określający przeznaczenie środków z Funduszu Pracy/ ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu nie przewidywały wypłaty i finansowania odsetek za nieterminowe wypłaty świadczeń bezrobotnym.
Teodor B. odwołał się od decyzji organu I instancji do Wojewody w B.
Kategorycznie stwierdził, że za niewypłacenie mu w terminie zasiłku dla bezrobotnego wyłączną winę ponosi Urząd Rejonowy w H., gdyż "zgodnie z obowiązującymi przepisami w chwili zarejestrowania się w Rejonowym Biurze Pracy w H. spełniał wymogi do przyznania zasiłku". Zdaniem odwołującego się:
a/ żadne przepisy nie przewidywały wypłacenia zasiłku z rocznym opóźnieniem,
b/ przepisy ustalające ustawowe odsetki nie rozróżniają, jakich dotyczą należności,
c/ kwota z tytułu odsetek, która przysługiwała w dniu 19 grudnia 1991 r., ma obecnie inną wartość ze względu na rosnące koszty utrzymania.