Istotą rażącego naruszenia prawa jest pominięcie w sposób pełny, oczywisty i przez to niejako demonstracyjny nakazu bądź zakazu określonego postępowania.
Rażące naruszenie prawa w decyzji administracyjnej to taki sposób rozstrzygnięcia sprawy, jakiego w żaden sposób tolerować nie można, to w potocznym znaczeniu ilustracja "gwałtu na prawie".
Takie właśnie kryteria stosuje się przy analizie potrzeby stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.
Uchybienia innego rodzaju, które w zwyczajnym postępowaniu odwoławczym byłyby uwzględnione, w postępowaniu nadzorczym są pomijane.
skargę oddala.
Przed wydaniem decyzji wojewoda zasięgnął też opinii miejscowej rady pracowniczej. W żadnym razie nie można więc uznać, że jego decyzja o rozwiązaniu ze skarżącym stosunku pracy została wydana z rażącym naruszeniem prawa w zarysowanym wyżej znaczeniu. Oczywiście bezzasadne jest przy tym utożsamianie przesłanki ograniczenia stanu zatrudnienia z likwidacją konkretnego stanowiska, jak to uważa skarżący.
Istotnie decyzja ministra zawiera szereg uchybień i niezręczności, które zwłaszcza na tym szczeblu występować nie powinny.
Dotyczy to przytoczenia błędnej podstawy prawnej, mylenia zupełnie innej roli organu odwoławczego w postępowaniu zwyczajnym i organu rozpoznającego sprawę w trybie nadzoru oraz niefortunnego utrzymania w mocy decyzji wojewody w sytuacji, gdy skarżący domagał się stwierdzenia nieważności tej decyzji.
Mimo jednak tych uchybień cytowane ostatnie zdanie uzasadnienia decyzji oddaje w podstawowym kształcie jej istotę jako odmowy stwierdzenia nieważności decyzji wojewody.