Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj ( spr. ) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska-Szary Sędzia del. WSA Aleksandra Łaskarzewska Protokolant Michał Zawadzki po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 19 stycznia 2010 r. sygn. akt II SA/Bk 759/09 w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Wojewody Podlaskiego z dnia [...] września 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 19 stycznia 2010 r. ( sygn. akt II SA/Bk 759/09) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę M. K. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] września 2009 r. w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.
W uzasadnieniu wyroku sąd podał, iż pismem z dnia [...] kwietnia 2009r. M. K. wniósł o wymeldowanie jego byłej żony M. K. z lokalu nr [...], położonego w D. przy ul. J.P. Wniosek uzasadnił tym, że jego była żona nie mieszka pod tym adresem od 4 marca 2007r. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Białymstoku z dnia 23 października 2007r. w sprawie I C 1334/07 rozwiązano przez rozwód związek małżeński stron. Następnie na mocy ugody strony dokonały podziału majątku i m. in. ustaliły, iż nieruchomość położona w D. przy ul. J.P. [...] przypadnie na wyłączną własność M. K.
Decyzją z dnia [...] maja 2009 r. Burmistrz D. orzekł o wymeldowaniu z pobytu stałego M. K. z wyżej wskazanego adresu. W wyniku zaskarżenia przez M. K. tej decyzji, Wojewoda P. decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r. uchylił ją z przyczyn formalnych.
W ponownie przeprowadzonym postępowaniu przed organem I instancji zapadły podobne ustalenia, co skutkowało wydaniem przez Burmistrza D. decyzji z dnia [...] sierpnia 2009r. Nr [...] o wymeldowaniu.
W odwołaniu od powyższej decyzji M. K. zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 k.p.a. i przepisu prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji i dowodach osobistych (Dz. U. z 2001r. Nr 87, poz. 960 ze zm.). W ocenie skarżącej organ I instancji nienależycie rozważył i ocenił zebrany materiał dowodowy w sprawie, a w szczególności jej wyjaśnienia co do charakteru i trwałości opuszczenia lokalu położonego w D. przy ul. J. P. [...]. Ponadto organ I instancji oparł stan faktyczny sprawy wyłącznie na wyjaśnieniach jej byłego męża oraz zeznaniach świadków P. K. oraz J. K. i G. B. - członków rodziny byłego męża, skonfliktowanych z nią i tym samym stronniczych. M. K. podniosła, że musiała wyprowadzić się z przedmiotowego lokalu z uwagi na presję psychiczną jej byłego męża i jego rodziny. Nie jest więc prawdą, że zerwała więzi z miejscem stałego zameldowania, gdyż sama dobrowolnie nie zabrała swoich rzeczy osobistych (były mąż cześć wyrzucił na ulicę); poza tym za rok 2008, podobnie jak za lata wcześniejsze, opłacała podatek od nieruchomości i pod adresem zameldowania ma zarejestrowaną działalność gospodarczą.
Wojewoda P. decyzją z dnia [...] września 2009 r. Nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję pierwszoinstancyjną. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że w sprawie zachodziły przesłanki do wymeldowania skarżącej, o jakich mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Skarżąca od ponad dwóch lat nie mieszka w D. przy ul. J. P. [...]. Okoliczność tą potwierdził M. K. oraz przesłuchani w sprawie świadkowie. Ponadto skarżąca przyznała w toku postępowania, że opuściła przedmiotowy lokal - co prawda nie ze swej woli, ale opuściła i nie przebywa w nim od 2007r. Wbrew twierdzeniom skarżącej, za trafną i w pełni uzasadnioną Wojewoda uznał ocenę organu I instancji o dobrowolnym charakterze opuszczenia przez skarżącą dotychczasowego miejsca stałego zameldowana. Zdaniem Wojewody potwierdzają to zebrane w sprawie dowody, w szczególności zeznania świadków, tj. G. B., która podała, że skarżąca zanim wyprowadziła się z przedmiotowego lokalu wielokrotnie to zapowiadała oraz J. K., który zeznał, że osobiście był przy tym, kiedy skarżąca przyjechała do przedmiotowego lokalu po swoje rzeczy. Nadto, ten fakt potwierdza także P. K. - córka stron. Wojewoda P. podzielił stanowisko organu I instancji, że skarżąca trwale zrezygnowała ze stałego zamieszkania w przedmiotowym lokalu. Bezspornym jest, że to z inicjatywy skarżącej rozwiązany został przez rozwód jej związek małżeński z M. K. i zgodnie z wolą skarżącej ( potwierdzoną ugodą sądową w sprawie o podział majątku) przedmiotowy lokal został przyznany na wyłączną własność M. K. Zatem również w przekonaniu skarżącej więzi łączące ją z M. K., mieszkającym z dziećmi w przedmiotowym lokalu, uległy trwałemu zerwaniu. Brak woli stałego zamieszkiwania w lokalu przy ul. J.P. [...] w D. potwierdza również złożony przez skarżącą wniosek o zawieszenie postępowania w niniejszej sprawie, umotywowany tym, iż zawieszenie postępowania na okres jednego roku umożliwi jej załatwienie spraw związanych z dobrowolnym wymeldowaniem się. Wojewoda P. podkreślił, że celem ewidencji ludności jest rejestracja faktycznego miejsca pobytu osób, a skarżąca w przedmiotowym lokalu nie mieszka, ani nie przebywa, a więc bez znaczenia jest podnoszona przez skarżącą kwestia prowadzonej działalności gospodarczej.