Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie: sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon sędzia del. WSA Marcin Kamiński (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 19 listopada 2015 r. sygn. akt II SA/Ke 920/15 w sprawie ze skargi J. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań I. oddala skargę kasacyjną; II. oddala wniosek pełnomocnika uczestników postępowania H. Z. i J. Z. o zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.
Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wydany w sprawie o sygn. II SA/Ke 920/15 wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 19 listopada 2015 r., w którym oddalono skargę J. Ł. (skarżącej), wniesioną na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] sierpnia 2015 r., znak: [...], w przedmiocie stwierdzenia braku konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.
Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 r., znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach, po rozpatrzeniu odwołania J. Ł., utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy Daleszyce z dnia [...] czerwca 2015 r., znak: [...], którą po rozpatrzeniu wniosku H. i J. Z. (wnioskodawców/inwestorów), stwierdzono brak konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla przedsięwzięcia polegającego na rozbudowie i przebudowie zakładu masarni o pomieszczenia produkcyjno-magazynowe oraz rozbudowie, przebudowie i nadbudowie pomieszczeń warsztatu podręcznego wraz z magazynami, zlokalizowanych na części działek nr [...], [...], [...] oraz [...] przy ul. [...] w [...].
W uzasadnieniu Kolegium podało, że wnioskiem z dnia 2 lutego 2015 r., później uzupełnionym, wnioskodawcy wystąpili do organu I instancji o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla opisanego wyżej przedsięwzięcia. Budynek produkcyjno-magazynowy został wybudowany i funkcjonuje od 1990 roku. W zakładzie prowadzona jest działalność polegająca na rozbiorze mięsa czerwonego i drobiowego oraz ich przetwórstwie. Inwestorzy podali, że zakres robót istotnie wpłynie na poprawę funkcjonalności zakładu i warunków bezpieczeństwa pracy, ale nie wiąże się ze zwiększeniem wielkości produkcji, wynoszącym obecnie 23.000 ton rocznie. Wykorzystane zostaną dotychczasowe urządzenia i maszyny, inaczej rozlokowane.
Planowane przedsięwzięcie zostało zakwalifikowane do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, dla których przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko może być wymagane, tj. o których mowa w art. 59 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (ustawa środowiskowa), wymienionych w § 3 ust. 1 pkt 92 i pkt 52 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.
Organ I instancji, stwierdzając brak konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania przedmiotowego przedsięwzięcia na środowisko wydał opisaną na wstępie decyzję z dnia [...] czerwca 2015 r. W podstawie prawnej powołał m.in. art. 71 ust. 2 pkt 2, art. 75 ust. 1 pkt 4, art. 84, art. 85 ust 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy środowiskowej.
W odwołaniu skarżąca zarzuciła organowi naruszenie art. 7 i art. 77 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (k.p.a.), art. 3 ust. 1, art. 82 ust. 1 lit. b ustawy środowiskowej, a nadto naruszenie zakazu dzielenia projektów, tzw. salami slicing, określonego w art. 3 ust. 13 cyt. ustawy i art. 2 ust. 1 Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2011/92/UE.