Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) sędzia del. WSA Zbigniew Ślusarczyk Protokolant Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2011 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Stowarzyszenia "[...]" z siedzibą w Brodnicy od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 664/09 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia "[...]" z siedzibą w Brodnicy na decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2009 r. sygn. akt IV S/Wa 664/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi Stowarzyszenia "[...]" z siedzibą w B., uchylił decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] marca 2009 r. nr [...]. Decyzją tą utrzymana została w mocy decyzja Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] września 2008 r. nr [...], którą umorzone zostało postępowanie w przedmiocie uzgodnienia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację budowy stacji bazowej telefonii komórkowej.
Umorzenie postępowania prowadzonego w trybie art. 106 K.p.a., Marszałek Województwa uzasadnił tym, że ponieważ przedsięwzięcie nie należy do mogących znacząco oddziaływać na środowisko, to nie może zająć stanowiska w kwestii uzgodnień, zatem postępowanie należało zakończyć formalnie. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska zgodził się z tym, że zajęcie stanowiska było bezprzedmiotowe, jednak stwierdził, że umorzenie powinno nastąpić postanowieniem, jednak nie uchyla decyzji z przyczyn ekonomiki procesowej.
Rozpoznając skargę Stowarzyszenia, Wojewódzki Sąd stwierdził, że należy ją uwzględnić, choć z innych przyczyn niż w niej podniesione. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu przedsięwzięcie nie należy do mogących znacząco oddziaływać na środowisko, zatem Marszałek nie mógł zająć wiążącego stanowiska, a wobec tego powinien zakończyć je formalnie jako bezprzedmiotowe, wydając postanowienie. W sprawie jednak ma znaczenie inna kwestia, stwierdził Sąd, wyjaśniając, iż zastosowanie ma art. 153 ust. 1 i 2 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku, która weszła w życie 15 listopada 2008 r., gdyż rozstrzygnięcie organu odwoławczego zapadło dnia [...] marca 2009 r. Stosownie do tych przepisów od postanowień wydanych w postępowaniach uzgadniających, prowadzonych w sprawach o środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację inwestycji, nie przysługuje zażalenie. W ocenie Sądu oznacza to, że nie tylko zostało wyłączone wnoszenie zażaleń, ale co do już wniesionych, pozbawiono organy II instancji kompetencji merytorycznego ich rozpoznania. Zdaniem Sądu, w związku z art. 153 ust. 1 i 2 ustawy o informacji o środowisku, postępowanie zażaleniowe stało się bezprzedmiotowe i ono powinno podlegać umorzeniu.
Reprezentowane przez adwokata, Stowarzyszenie "[...]" z siedzibą w B. wniosło skargę kasacyjną od tego wyroku, domagając się jego uchylenia i stwierdzenia nieważności decyzji organów I i II instancji i zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego i procesowego:
- art. 6, 7, 8, 9, 10 i 11, 77 oraz 107 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ w związku z art. 174 pkt 2 P.p.s.a.,
- art. 105 K.p.a. w związku z art. 106 § 5 w związku z art. 145 § 1 pkt 2 oraz art. 174 pkt 2 P.p.s.a. poprzez przyjęcie, iż komentarze do przepisów stanowią źródło prawa oraz zaakceptowanie stanowiska organu, który pomimo braku przepisów może wydać decyzję o umorzeniu postępowania,
- art. 48 ust. 2 pkt 1 lit. a/ w powiązaniu z art. 378 ustawy - Prawo ochrony Środowiska w związku z art. 145 § 1 pkt 2 oraz art. 174 pkt 1 P.p.s.a. poprzez nieokreślenie kompetencji organu który zdaniem Sądu dokonuje oceny czy raport jest wymagany czy nie,