Dnia 3 października 2018 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Robert Sawuła (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Tamara Dziełakowska sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski Protokolant: asystent sędziego Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 3 października 2018 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. M. i A. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 października 2017 r. sygn. akt II SA/Łd 162/17 w sprawie ze skargi J. M. i A. F. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie zmiany "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy [...]" 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od J. M. i A. F. solidarnie na rzecz Gminy [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 12 października 2017 r., sygn. akt: II SA/Łd 162/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny (powoływany dalej jako: WSA) w Łodzi oddalił skargę J. M. i A. F. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] października 2012 r., nr [...], w przedmiocie zmiany "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy [...]" (Studium), podjętej m. in. na podstawie art. 12 ust. 1 i 27 ustawy z dnia z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012, poz. 647, dalej Upzp).
Jak wynika z ustaleń poczynionych w uzasadnieniu powyższego wyroku, A. F., P.F. i J. M. wnieśli do WSA w Łodzi skargę na kilka aktów, w tym na w/w uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] października 2012 r. nr [...]. Skarżący wnieśli o stwierdzenie niezgodności tej uchwały z prawem lub stwierdzenie jej nieważności, nadto o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy [...] wniosła o jej oddalenie, wskazując, że zaskarżona uchwała nie stanowi aktu prawa miejscowego i wobec tego, że minęły 3 lata od dnia jej podjęcia, zgodnie z art. 92 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1515, Usg) nie można stwierdzić jej nieważności. Ponadto uchwała ta została przedłożona organowi nadzoru w terminie, o którym mowa w art. 90 ust. 1 Usg i nie została przez niego zakwestionowana.
Skarżący zostali wezwani do określenia naruszenia prawa bądź wykazania interesu prawnego, a ponadto P. F. - do złożenia dowodu wezwania właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa.
J.M. i A.F. wskazali, że własny interes prawny wywodzą w szczególności z miejsca zamieszkania oraz posiadanego prawa własności nieruchomości znajdujących się w obszarze objętym zaskarżoną uchwałą. J.M. wyjaśniła, że jest właścicielem działek o numerach [...],[...],[...],[...],[...] i [...] w obrębie [...] w gminie [...], a ponadto posiada nieruchomość w obrębie [...] w tejże gminie. Z kolei A.F. wskazał, że jest właścicielem działek o numerach [...],[...],[...],[...] w obrębie [...] oraz [...] w obrębie [...]. Skarżący ci zaznaczyli, że własny interes prawny wywodzą z art. 24, art. 140 oraz z art. 25 Kodeksu cywilnego (K.c.) w związku z przepisami Upzp. Ponadto wyjaśnili, że zaskarżonej uchwale w szczególności zarzucają naruszenie zasad i trybu ujętego w art. 11 Upzp i brak wskazania w załączniku graficznym nr 2 lokalizacji farm wiatrowych, podsumowując zaś wskazali, iż zarzucają naruszenie przepisów art. 10, art. 11, art. 12, art. 14, art. 15, art. 17, art. 19, art. 25 oraz art. 30 Upzp.
Postanowieniem z dnia 20 września 2016 r. WSA w Łodzi odrzucił skargę A.F., P.F. i J.M., wyjaśniając w uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia, że P. F. nie odpowiedział na wezwanie sądu do określenia naruszenia prawa bądź wykazania interesu prawnego oraz złożenia dowodu wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa. A.F. oraz J.M. przed wniesieniem skargi do sądu uczynili natomiast zadość obowiązkowi wezwania Rady Gminy [...] do usunięcia naruszenia prawa, z uwagi jednak na charakter zaskarżonego aktu nie istniała - zdaniem ówcześnie orzekającego sądu wojewódzkiego - możliwość wykazania naruszenia indywidualnego interesu prawnego postanowieniami zmiany Studium. Sąd wojewódzki wskazał, że o naruszeniu interesu prawnego będzie można mówić dopiero od momentu uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który będąc aktem prawa miejscowego kształtuje prawa i obowiązki obywateli. Sąd ten wskazał, że skarżący jako właściciele nieruchomości znajdujących się na obszarze objętym zaskarżoną uchwałą niewątpliwe posiadają interes prawny w kwestionowaniu "zapisów" uchwały. Jednakże samo posiadanie interesu prawnego lub uprawnienia nie jest wystarczające do skutecznego domagania się kontroli sądowej zaskarżonego aktu, bowiem koniecznym warunkiem jest wykazanie naruszenia owego interesu prawnego lub uprawnienia. W ocenie tegoż sądu skarżący ci nie wykazali takowego naruszenia.