Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie Sędzia NSA Anna Łuczaj /spr./ Sędzia NSA Jacek Hyla Protokolant Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej B. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 grudnia 2006 r. sygn. akt IV SA/Wa 1819/06 w sprawie ze skargi B. P. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie pozwolenia wodnoprawnego 1.uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od Ministra Środowiska na rzecz B. P. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 12 grudnia 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 1819/06 Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie oddalił skargę B. P. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie pozwolenia wodnoprawnego.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, że wyrokiem z dnia 3 czerwca 2004 r., sygn. akt IV SA 3070/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody G. z dnia [...] udzielającej [...] Zakładom Nawozów [...] pozwolenia wodnoprawnego na składowanie [...] na gruntach przybrzeżnych [...] - [...] na składowisku w W. Decyzją z [...] r. organ I instancji uchylił decyzję z dnia [...], którą odmówił Zakładom zgody na powiększenie składowiska [...], a następnie udzielił pozwolenia wodnoprawnego w tym zakresie.
W uzasadnieniu tego wyroku Sąd wskazał, iż organ rozpatrujący sprawę w kontekście oceny, czy decyzja z [...] r. jest dotknięta wadą nieważności, nie zajął stanowiska odnośnie ewentualnego naruszenia treści art. 132 k.p.a. Rozważenia wymaga wystąpienie przesłanki uzyskania zgody wszystkich stron postępowania, zwracając szczególnie uwagę na fakt doręczenia decyzji z [...] r. Naczelnikowi Gminy w P.. Podniesiono, iż sprawa rozstrzygana musi być tożsama ze sprawą, której dotyczyła uchylana decyzja. Zważono, że decyzją z [...] r. uchylono także pozwolenie wodnoprawne z dnia [...], przy czym brak było wniosku o przedłużenie tego pozwolenia. Rozważenia wymaga też kwestia określenia czasu obowiązywania udzielonego pozwolenia wodnoprawnego w kontekście wymogu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 38, poz. 230 ze zm.). Jednocześnie wskazano, że ewentualne nie powiadomienie stron o wszczęciu postępowania oraz nie doręczenie im decyzji nie może być podstawą stwierdzenia nieważności decyzji, gdyż stanowi przesłankę wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a.). Wyjaśniono także, iż rażącego naruszenia art. 132 k.p.a. nie może stanowić samo wydanie decyzji przez organ I instancji, po jej przedstawieniu organowi odwoławczemu, który następnie zwrócił akta organowi I instancji.
Decyzją z dnia [...] Minister Środowiska, na zasadzie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 k.p.a., utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...], którą ponownie odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji z [...].
Minister Środowiska podniósł, iż brak było przesłanek dla uznania, że decyzja z [...]r. została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Przy wydaniu tej decyzji nie naruszono w sposób rażący art. 132 k.p.a. Z akt sprawy nie wynika, aby organy państwowe, którym doręczono decyzję, występowały w postępowaniu administracyjnym jako strony. Także rażącego naruszenia art. 132 k.p.a. nie stanowi wydanie orzeczenia przez organ I instancji po zwrocie akt przez organ odwoławczy. Ponieważ nie zachowała się dokumentacja związana z wydaniem tej decyzji nie jest możliwe ustalenie przyczyn przyjęcia takiej procedury. W ocenie organu składowisko [...] nie stanowi obecnie zagrożenia dla środowiska i nie jest źródłem uciążliwości, co mają potwierdzać powołane w uzasadnieniu decyzji opracowania i ekspertyzy. Wydając pozwolenie wodnoprawne nie naruszono art. 53 ust. 2 pkt 3 ustawy - Prawo wodne z 1974 r., zaś przywoływany we wniosku o powtórne rozpatrzenie sprawy przepis art. 82 ustawy - Prawo wodne nie ma w niniejszej sprawie zastosowania.