Dnia 8 września 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. NSA Andrzej Irla (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Elżbieta Granatowska po rozpoznaniu w dniu 8 września 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej ze skargi kasacyjnej T. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 września 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 1135/14 w sprawie ze skargi T. W. na decyzję Wojewody M. z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 5.09.2014 r. (sygn. akt IV SA/Wa 1135/14), oddalił skargę T. W. na decyzję Wojewody M. z dnia [...].03.2014 r. (nr [...]) w przedmiocie wymeldowania.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Prezydent [...] W. decyzją z dnia [...].01.2014 r. (nr [...]) orzekł o wymeldowaniu T. W. z pobytu stałego przy ul. O. w W.
W uzasadnieniu organ ten podał, że M. W. (obecnie B.) we wniosku o wymeldowanie T. W. wskazała, że były mąż, około dwa lata wcześniej wyprowadził się z miejsca pobytu stałego i zapewne kupił własne mieszkanie. W ocenie wnioskodawczyni, T. W., pod jej nieobecność, najprawdopodobniej przychodzi do budynku położonego przy ul. O. w W. i wynosi rzeczy stanowiące ich majątek wspólny. Organ I instancji stanął na stanowisku, że zameldowanie T. W. ma charakter fikcyjny, bowiem nie zamieszkuje w przedmiotowej nieruchomości, a stan ten cechuje trwałość i dobrowolność.
W odwołaniu od opisanej powyżej decyzji Prezydenta [...] W. - T. W. zarzucił naruszenie przez organ I instancji przepisów proceduralnych poprzez niedostateczne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy oraz dowolną ocenę zgromadzonych materiałów dowodowych i w konsekwencji błędne zastosowanie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (zwanej dalej ustawą o ewidencji ludności).
Wojewoda M. decyzją z dnia [...].03.2014 r. utrzymał w mocy decyzję Prezydenta [...] W. z dnia [...].01.2014 r.
W uzasadnieniu owej decyzji organ odwoławczy podał następujące fakty i ustalenia:
- M. B. oświadczyła do protokołu, że T. W. wyprowadził się z budynku położnego przy ul. O. w W., dobrowolnie, we wrześniu 2011 r., podczas jej nieobecności. Zabrał część mebli, sprzętów, obrazów i swoich rzeczy. Stwierdziła, że mąż nadal posiada klucze do domu, nie zna jednak jego obecnego miejsca pobytu. Wnioskodawczyni podała także, że jest w trakcie rozwodu z T. W., który oskarża ją o molestowanie (k: 9-10);
- w dniu 3 września 2013 r. T. W. podał, że nie opuścił miejsca pobytu stałego trwale, ponieważ bywa w nim - ostatnio pod koniec lipca 2013 r. oraz posiada swoje rzeczy (obrazy, książki, ubrania, segregatory firmy). Nie może jednak stale przebywać w budynku mieszczącym się przy ul. O. w W. ze względu na prowadzoną działalność gospodarczą oraz molestowanie psychiczne przez byłą żonę (z tej przyczyny z jego inicjatywy miały miejsce interwencje Policji). Stara się przychodzić do miejsca zameldowania przynajmniej 1 raz w miesiącu, w czasie nieobecności byłej żony. Wówczas tam nocuje i stołuje się. W 2013 r. był kilkakrotnie w miejscu pobytu stałego. W pozostałym czasie przebywa w domu rodziców lub na służbowych wyjazdach (k: 15-16). Do akt postępowania złożył także postanowienie KP B. z dnia [...] listopada 2012 r. o odmowie wszczęcia dochodzenia przeciwko byłej żonie w sprawie psychicznego i fizycznego znęcania się nad nim w okresie od stycznia 2011 r. do 22 października 2012 r. w W. przy ul. O. (art. 207 § 1 k.k.). Z treści postanowienia, jak zauważył Wojewoda wynika, że pomiędzy byłymi już małżonkami istnieje bardzo poważny konflikt na tle finansowym, który stanowi przyczynę kierowania wzajemnych oskarżeń i składania zawiadomień do organów ścigania;