Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Gminy B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 19 czerwca 2018 r., sygn. akt II SA/Bk 128/18 w sprawie ze skargi J. A. na uchwałę Rady Miasta B. z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla [...] w B. (rejonu ulic [...]) 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Białymstoku do ponownego rozpoznania, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Wyrokiem z dnia 19 września 2018 r., sygn. akt II SA/Bk 128/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, po rozpoznaniu skargi J. A. na uchwałę Rady Miasta B. z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla [...] w B. (rejonu ulic [...]), stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w części tekstowej dotyczącej § 42 ust. 2 pkt 1 w zakresie pominięcia tym zapisem działek o numerach ewidencyjnych: [...] położonych przy ulicy [...] w B., stanowiących własność J. A..
Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Pismem z dnia 19 stycznia 2018 r. skarżący złożył skargę na wskazaną uchwałę, zarzucając naruszenie:
- art. 20 ust. 1 zd. 2 w związku z art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1073 z późn. zm., dalej jako "ustawa planistyczna") i § 4 pkt 1 i § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r., nr 164, poz. 1587) polegające na uchwaleniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zawierającego sprzeczne ustalenia w zakresie uzupełniającego przeznaczenia terenu o symbolu 8.15MN(U) tj. lokalizacji zabudowy usługowej, wyrażające się rozbieżnością pomiędzy częścią tekstową planu, która przewiduje lokalizację zabudowy usługowej w pasie ograniczonym nieprzekraczalną linią zabudowy usługowej wzdłuż ulic: [...], a stanowiącym jej załącznik rysunkiem, na którym linia zabudowy usługowej została wrysowana także wzdłuż ul. [...];
- art. 17 pkt 13 ustawy planistycznej poprzez wprowadzenie zmiany w projekcie planu w zakresie przeznaczenia uzupełniającego terenu oznaczonego na rysunku planu symbolem 8.15MN(U), polegające na wykreśleniu z § 42 ust. 2 pkt 1 planu ul [...], pomimo że nieuwzględnione zostały wniesione uwagi dotyczące wprowadzenia zakazu lokalizacji usług wzdłuż tej ulicy, co jednoznacznie wynika z treści zarządzeń z dnia [...] lipca 2106 r. nr [...] i z dnia [...] września 2016 r. nr [...], których uzasadnienia klarują czytelny obraz intencji przyświecających sposobowi zagospodarowania terenu o symbolu 8.15MN(U) w rejonie ul. [...], a innych powodów wskazujących na potrzebę dokonania zmian w projekcie planu w tym zakresie w aktach planistycznych nie ma;
- art. 28 ust. 1 ustawy planistycznej polegające na naruszeniu zasad i trybu sporządzania planu miejscowego;
- art. 1 ust. 2 pkt 7, art. 3 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy planistycznej w związku z art. 140 Kodeksu cywilnego polegające na braku możliwości realizacji zabudowy usługowej na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem 8.15MN(U);
- naruszenie art. 6 ust. 1 i 2 w związku z art. 4 ust. 1 ustawy planistycznej oraz art. 64 ust. 1 i ust. 3 Konstytucji RP poprzez ograniczenie możliwości swobodnego dysponowania nieruchomościami stanowiącymi własność skarżącego w zakresie realizacji zabudowy usługowej w następstwie przekroczenia władztwa planistycznego przysługującego gminie polegającego na uchwaleniu planu miejscowego naruszającego podstawową zasadę, jaką jest jednoznaczne, niebudzące wątpliwości określenie przeznaczenia terenu.