Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak Sędzia del. WSA Iwona Bogucka Protokolant starszy asystent sędziego Iwona Ścieszka po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2012 r. sygn. akt IV SA/Wa 844/12 w sprawie ze skargi Z. S. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia w zakresie ochrony przyrody projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz Z. S. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 sierpnia 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 844/12 po rozpoznaniu sprawy ze skargi Z. S. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lutego 2012 r. w przedmiocie odmowy uzgodnienia w zakresie ochrony przyrody projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, w punkcie 1. uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...], w punkcie 2. zasądził od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz skarżącego kwotę 357 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że zaskarżonym postanowieniem Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, po rozpatrzeniu zażalenia Z. S., utrzymał w mocy postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi z dnia [...] lutego 2011 r. o odmowie uzgodnienia w zakresie ochrony przyrody projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie piętrzącego jazu powłokowego na rzece Warcie na odcinku 584+500 km, Małej Elektrowni Wodnej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, stacji transformatorowej i pomiarowej oraz przyłącza do krajowej sieci elektroenergetycznej na działkach nr ewid. [...] i [...] położonych w miejscowości K., gmina W. - w odniesieniu do obszarów objętych ochroną na podstawie przepisów o ochronie przyrody - Załęczański Park Krajobrazowy oraz Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000: Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk Załęczański Łuk Warty PLH 100007.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia opisano dotychczasowy tok postępowania oraz wskazano na argumentację mającą przemawiać za brakiem podstaw do wyłączenia wobec projektowanej inwestycji zakazów jej lokalizacji wynikających w szczególności z rozporządzenia Wojewody Łódzkiego z dnia 24 listopada 2005 r. w sprawie Załęczańskiego Parku Krajobrazowego w granicach województwa łódzkiego (Dz.Urz. Woj. Łódzk. Nr 348, poz. 3119, ze zm.).
W skardze na powyższe postanowienie Z. S. zarzucił naruszenie art. 53 ust. 5c w zw. z art. 60 ust. 1a ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz.U. z 2012 r. poz. 647), poprzez wydanie postanowienia pomimo braku istnienia podstawy prawnej do jego wydania w dniu rozstrzygania, z uwagi na upływ terminu 21 dni na zajęcie stanowiska, co było jednoznaczne z uwzględnieniem projektu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.
W odpowiedzi na skargę Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska wniósł o jej oddalenie wskazując m.in., że uchybienie przez organ I instancji 21-dniowego terminu przewidzianego do wyrażenia stanowiska w sprawie wniosku w sprawie o ustalenie warunków zabudowy nie zawsze skutkuje uzgodnieniem tego projektu. Organ drugiej instancji podzielił w tym zakresie pogląd w orzeczeniu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 14.06.2007 r. sygn. II SA/Bk 345/07, który wskazał, że "wydanie przez organ postanowienia o odmowie uzgodnienia przedstawionego projektu planu z uchybieniem terminu 21 dni lecz doręczenie go organowi przed datą uchwalenia planu miejscowego, nie daje podstaw do przyjęcia tzw. fikcji prawnej uzgodnienia projektu w świetle art. 25 ust. 2 ustawy" [ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym]. Sąd stanął na stanowisku, że pomimo wydania przez organ uzgadniający orzeczenia z uchybieniem terminu określonego przez ustawę do wiążącego wypowiedzenia się w sprawie przekazanej do uzgodnienia, w przypadku doręczenia tego orzeczenia organowi wydającemu uzgadnianą decyzję przed jej wydaniem, nie można przyjąć fikcji prawnej uzgodnienia. Zaprezentowane stanowisko Sądu należy analogicznie stosować w stosunku do decyzji o warunkach zabudowy.