Dnia 21 czerwca 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Sędziowie sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak sędzia del. WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Anna Dziosa-Płudowska po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej L. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 sierpnia 2015 r. sygn. akt II SA/Lu 912/14 w sprawie ze skargi L. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie nakazania wykonania urządzeń zapobiegających szkodom 1. prostuje omyłkę pisarską w zaskarżonym wyroku, w ten sposób, że w miejsce numeru zaskarżonej decyzji "[...]" wpisuje nr " [...]"; 2. oddala skargę kasacyjną
Decyzją z dnia [...] 2014 r. znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpatrzeniu odwołania L. S. od decyzji Wójta Gminy [...] z dnia [...] 2014 r. znak: [...] w sprawie naruszenia stosunków wodnych, umorzyło postępowanie odwoławcze. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy podniósł, że przyczyną umorzenia postępowania odwoławczego było stwierdzenie, że wnoszący odwołanie L. S. nie posiada interesu prawnego do występowania w niniejszej sprawie w charakterze strony. Kolegium podkreśliło, że pojęcie interesu prawnego ma charakter materialnoprawny co oznacza, że dla wykazania takiego interesu konieczne jest wskazanie normy prawa materialnego przewidującej w określonym stanie faktycznym i w odniesieniu do określonego podmiotu możliwość wydania decyzji administracyjnej bądź podjęcia innej czynności. Odwołującemu przysługuje służebność osobista do działki nr [...] w miejscowości Sabaudia, a właścicielem tej działki jest jego syn D. S. Służebność ta nie daje L. S. interesu prawnego do występowania w charakterze strony w postępowaniu dotyczącym naruszenia stosunków wodnych pomiędzy nieruchomościami, których nie jest właścicielem, a tym samym do wniesienia odwołania od decyzji nakazującej właścicielowi wykonanie murku oporowego na granicy działki nr [...] oraz działki nr [...].
W skardze na powyższą decyzję L.S. zażądał jej uchylenia i podniósł, że przekazał synowi działkę nr [...] w celu uniknięcia rozdrobnienia tej nieruchomości, a jego interes prawny w niniejszej sprawie wynika z przysługującej mu służebności osobistej do tej działki. Jego zdaniem pozbawienie go w tej sytuacji prawa do obrony narusza przepisy o gospodarowaniu nieruchomościami oraz art. 64 Konstytucji.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2015 r. sygn. akt II SA/Lu 912/14, po rozpoznaniu sprawy ze skargi L. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] 2014 r. w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie nakazania wykonania urządzeń zapobiegających szkodom, oddalił skargę oraz przyznał wynagrodzenie pełnomocnikowi skarżącego z urzędu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga jest niezasadna, gdyż zaskarżona decyzja nie narusza prawa.
Sąd I instancji podniósł, że stronami postępowania w sprawie, o której mowa w art. 29 ust. 3 Prawa wodnego są co do zasady właściciel działki, który dokonał zmiany stanu wody na gruncie ze szkodą dla gruntów sąsiednich oraz właściciele działek sąsiednich, na które wskazane zmiany oddziałują.
W rozpoznawanej sprawie jest bezsporne, że Wójt Gminy [...], po przeprowadzeniu postępowania w trybie art. 29 ust. 3 Prawa wodnego nakazał właścicielowi działki nr [...] wykonanie murku oporowego od południowej strony budynku mieszkalnego znajdującego się na opisanej działce, przy granicy z działką sąsiednią nr [...]. Nie budzi wątpliwości, że postępowanie to zostało wszczęte na skutek pisma L. S. z dnia 29 stycznia 2013 r., który wówczas był współwłaścicielem (wraz z żoną J. S.) działki nr [...]. Jednakże w toku tego postępowania, w dniu 12 czerwca 2013 r. skarżący wraz z żoną przekazali tę nieruchomość synowi D. S. w drodze umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego nr rep. [...], zaś syn ustanowił na ich rzecz dożywotnią, nieodpłatną służebność osobistą polegającą na prawie zamieszkiwania na całej pierwszej kondygnacji domu mieszkalnego oraz na prawie współkorzystania z budynków gospodarczych, a także na prawie użytkowania nieruchomości o obszarze 0,10 ha w działce oznaczonej nr [...] w miejscu dowolnie wybranym.