Dnia 16 grudnia 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędzia del. WSA Sławomir Pauter po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2020 r. sygn. akt IV SAB/Wa 180/20 w sprawie ze skargi V. K. na bezczynność Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w przedmiocie rozpatrzenia odwołania oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 24 kwietnia 2020 r., sygn. akt IV SAB/Wa 180/20, na skutek skargi V. K. na bezczynność Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców w sprawie rozpatrzenia odwołania stwierdził, że Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców dopuścił się bezczynności w sprawie rozpoznania odwołania skarżącej od decyzji Wojewody [...] z [...] marca 2019 r., stwierdził, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, przyznał od organu administracji na rzecz skarżącej sumę pieniężną w wysokości 500 zł, oddalił skargę w pozostałym zakresie i zasądził od organu administracji na rzecz skarżącej 580 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców, zaskarżając wskazany wyrok w zakresie dotyczącym stwierdzenia, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz przyznania od organu administracji na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w wysokości 500 zł, przytoczył następujące podstawy kasacyjne, wskazując, że dotyczą one naruszenia przepisów postępowania.
1. Naruszenie art. 149 § 1a w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 8, art. 12 § 1, art. 35 § 3 i art. 36 k.p.a. polegające na stwierdzeniu, że bezczynność organu administracji miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa bez uwzględnienia, że bezczynność została spowodowana obiektywnymi okolicznościami, takimi jak lawinowy przyrost i ogromna liczba spraw do załatwienia przez organ administracji oraz bez wyjaśnienia z jakich powodów Sąd pierwszej instancji uznał, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, opierając się jedynie na czasie trwania postępowania i braku reakcji na ponaglenie.
2. Naruszenie art. 149 § 2 w zw. z art. 154 § 6, art. 151 i art. 141 § 4 p.p.s.a. polegające na przyznaniu skarżącej sumy pieniężnej w wysokości 500 zł bez uwzględnienia, że bezczynność została spowodowana obiektywnymi okolicznościami, takimi jak lawinowy przyrost i ogromna liczba spraw do załatwienia przez organ administracji.
3. Naruszenie art. 149 § 2 w zw. z art. 154 § 6, art. 141 § 4 i art. 133 § 1 p.p.s.a. polegające na przyznaniu skarżącej sumy pieniężnej w wysokości 500 zł bez jednoznacznego wskazania, z jakich powodów przyznano skarżącej sumę pieniężną w wysokości 500 zł, z powołaniem się jedynie na to, że skarżąca na załatwienie sprawy w postępowaniu odwoławczym czekała 11 miesięcy oraz bez odniesienia się do argumentacji organu administracji wskazującej na brak podstaw do przyznania skarżącej sumy pieniężnej.
Ponadto, jak to ujęto, "z ostrożności procesowej, mając na uwadze, że w orzecznictwie sądowym wskazywano niekiedy na materialnoprawny charakter art. 149 § 1, § 1a i § 2 p.p.s.a." przytoczono podstawy kasacyjne zawierające zarzut naruszenia art. 149 §1a i art. 149 § 2 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a. polegającego na stwierdzeniu, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz na przyznaniu skarżącej sumy pieniężnej bez uwzględnienia wskazanych wcześniej okoliczności i oparciu się jedynie na czasie załatwienia sprawy.