Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia NSA Bożena Popowska Protokolant starszy inspektor sądowy Wioletta Lasota po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2013 r. sygn. akt IV SA/Wa 1105/12 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 1105/12 oddalił skargę M. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] kwietnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia.
Powyższy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r. Minister Spraw Wewnętrznych utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] lutego 2012 r., odmawiającą stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Toruniu z dnia [...] czerwca 1950 r. nr [...], na podstawie którego A. M. został pozbawiony obywatelstwa oraz na podstawie którego orzeczono wobec niego nakaz wysiedlenia oraz przepadek na rzecz Skarbu Państwa całego majątku będącego jego własnością.
W uzasadnieniu decyzji Minister podał, że dokonał kontroli zaskarżonego orzeczenia Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Toruniu, pod kątem występowania wszystkich przyczyn nieważności, przewidzianych w art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98 poz. 1071jt. z późn. zm., dalej jako K.p.a.), a zwłaszcza przesłanki wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa i nie stwierdził podstaw ku temu by stwierdzić jej nieważność.
Minister wskazał, że podstawą wydania skarżonego orzeczenia były przepisy dekretu z dnia 13 września 1946 r. o wyłączeniu ze społeczeństwa polskiego osób narodowości niemieckiej (Dz. U. R.P. Nr 55, poz. 310), a w szczególności art. 1 i 7 tego dekretu. Orzeczenie Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Toruniu Nr [...]było wydane w dniu [...] czerwca 1950 r., a zatem przed utratą mocy obowiązującej przepisów wskazanych, jako podstawa wydania tej decyzji. Tym samym orzeczenie to nie zostało wydane poza sferą regulacji prawnej, a co za tym idzie nie jest dotknięte kwalifikowaną wadliwością określoną w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., tj. wydaniem bez podstawy prawnej. Wygaśnięcie mocy obowiązującej przepisów dekretu z dnia 13 września 1946 r. o wyłączeniu ze społeczeństwa polskiego osób narodowości niemieckiej, kilka miesięcy po wydaniu zaskarżonego orzeczenia, nie ma jednak wpływu na byt prawny skarżonej decyzji, ani na prawidłowość jej wydania.
Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy pozostaje, zdaniem Ministra, także fakt, że przed wydaniem skarżonego rozstrzygnięcia Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Toruniu A. M. przebywał, z własnej woli, poza granicami Państwa Polskiego. To, iż faktyczne opuszczenie granic Państwa Polskiego przez A. M. nastąpiło już wcześniej nie ma znaczenia, gdyż orzeczenie z dnia [...] czerwca 1950 r., Nr [...], nakazujące wykonanie obowiązku wysiedlenia z granic Państwa Polskiego osób pozbawionych obywatelstwa polskiego w trybie ww. dekretu z dnia 13 września 1946 r. skutkowało jedynie tym, że stan faktyczny w tym zakresie został usankcjonowany prawnie. Zarówno wysiedlenie określonych osób z granic Państwa Polskiego, jak i przepadek ich mienia na rzecz Skarbu Państwa były jedynie skutkami pozbawienia ich obywatelstwa polskiego.