Dnia 18 grudnia 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. WSA Małgorzata Miron (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2008 roku, sygn. akt IV SA/Wa 1102/08 w sprawie ze skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] kwietnia 2008 roku Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w opłacie za brak sieci oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 29 września 2008 r. sygn. akt IV SA 1102/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oddalił skargę A. Sp. z o.o. w W. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty opłaty za brak sieci.
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] Główny Inspektor Ochrony Środowiska utrzymał na zasadzie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 K.p.a. w mocy [...] decyzję z dnia [...] marca 2008 r., w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty w wysokości 30 838,36 zł z tytułu opłaty za brak sieci zbierania pojazdów wniesionej przez A. Sp. z o.o.
Uzasadniając swoją decyzję organ administracji wskazał, iż A. Sp. z o.o, wniosła opłatę za brak sieci zbierania pojazdów w całym 2006 roku w wysokości 1 407 000 zł. O zwrot nadpłaty Spółka wystąpiła wnioskiem, który wpłynął do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska w dniu 29 sierpnia 2007 r. Podstawą stwierdzenia nadpłaty przez organ administracji było ustalenie, iż w okresie 1-8 stycznia 2006 roku Spółka nie prowadziła działalności polegającej na wprowadzaniu pojazdów do obrotu (pierwsza faktura potwierdzająca wewnątrzwspólnotowe nabycie pojazdu z dnia 9 stycznia 2006 r.).
Jednocześnie, w ocenie organu, bezzasadne było żądanie A. Sp. z o.o. zwrotu całej samodzielnie naliczonej i uprzednio uiszczonej przez Spółkę opłaty z tytułu braku sieci zbierania pojazdów. Spółka wprowadziła 2 814 pojazdów i działała przez 357 dni w roku. W związku z tym wysokość opłaty wynosi 1376161,64 zł. Z przeprowadzonej analizy zapewnienia sieci zbierania pojazdów wynika, iż A. Sp. z o.o. nie zapewniła sieci spełniającej wymagania wskazane w art. 11 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. Nr 25, poz. 202).
Organ odniósł się do zarzutu A. Sp. z o.o. zawartego pierwotnie we wniosku o zwrot nadpłaty jak i we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy odnośnie pozostawania art. 14 ust. 1 ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji w sprzeczności z konkretnymi przepisami Konstytucji i prawodawstwa wspólnotowego, wskazując, iż nie jest on właściwy do oceny tych kwestii, a zasada stosowania Konstytucji wprost, nie może w rozpoznawanej sprawie znaleźć zastosowania. Odnośnie kwestii naruszenia prawa wspólnotowego stwierdzono, iż stosowne wymagania wynikające z dyrektywy są realizowane regulacjami prawa krajowego. Ustawa o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji weszła w życie 14 marca 2005 r. a obowiązek utworzenia sieci powstał od dnia 1 stycznia 2006 r.
W decyzji wyrażono również pogląd, iż w ramach ustalania czy wymagana sieć zbierania pojazdów została zapewniona nie mogą być brane pod uwagę punkty demontażu, z którymi A. Sp. z o.o. nie ma bezpośrednio podpisanej umowy (powiązane ze spółką Schulz Recykling Polska Sp. z o.o. tj. spółką "partnerską"). Stacji takich jest 94, przy 49, z którymi umowy bezpośrednio podpisała A. Sp. z o.o. Te uwagi skonkludowano stwierdzeniem, iż nawet gdyby uznać jakoby w skład sieci wchodziły wszystkie stacje zgłoszone przez Stronę, to tak nie spełniono wymagań ustawowych. Poza obszarem sieci pozostawały bowiem tereny, gdzie były miejscowości a więc zamieszkiwali potencjalni właściciele pojazdów.