Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Zygmunt Zgierski Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T.J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 marca 2019 r. sygn. akt II SA/Rz 1323/18 w sprawie ze skargi T.J. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w R. z dnia [...] września 2018 r., nr [...] w przedmiocie wstrzymania robót budowlanych oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 20 marca 2019 r., sygn. akt II SA/Rz 1323/18, oddalił skargę T.J. (dalej: "Skarżący") na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w R. z [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie wstrzymania robót budowlanych.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
W dniu [...] lipca 2018 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w L. (dalej: "PINB") wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie legalności budowy obiektu budowlanego o funkcji handlowej wykonanego w konstrukcji drewnianej o wymiarach zewnętrznych: część zamknięta obiektu 1,74 m × 2,78 m oraz część otwarta (wiata) 2,20 × 1,74 m stanowiącego własność Skarżącego, usytuowanego na działce o nr ew. 203 położonej w miejscowości S., stanowiącej własność Gminy S.
Postanowieniem z [...] sierpnia 2018 r., nr [...], zmienionym postanowieniem z [...] września 2018 r., nr [...], PINB wstrzymał Skarżącemu roboty budowlane przy budowie przedmiotowego obiektu i jednocześnie ustalił wymagania dotyczące niezbędnych zabezpieczeń budowy przez trwałe zabezpieczenie obiektu budowlanego przed dostępem osób postronnych i nałożył obowiązek przedstawienia w terminie do 31 stycznia 2019 r. określonych dokumentów związanych z budowlą. W uzasadnieniu organ wskazał, że obiekt został wybudowany w 2005 r., a Skarżący nie posiada żadnych dokumentów potwierdzających legalność budowy. Z uwagi na charakter obiektu oraz teren, na którym został posadowiony, uznano go za obiekt tymczasowy, który wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, a wobec braku tego pozwolenia wdrożyć procedurę legalizacyjną, w związku z którą na inwestora nałożona zostanie opłata legalizacyjna w kwocie wynoszącej 125 000 zł ustalonej dla spornego obiektu.
Po rozpatrzeniu zażaleń Skarżącego i Gminy S., [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego (dalej: "PWINB") postanowieniem z [...] września 2018 r., nr [...], utrzymał zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy. Zdaniem organu obiekt ze względu na brak trwałości związania z gruntem i jego rozmiary został prawidłowo zakwalifikował do kategorii tymczasowych obiektów budowlanych, a nie obiektów małej architektury. W konsekwencji obiekt wymagał uzyskania pozwolenia na budowę.
Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, Skarżący złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę, w której wniósł o uchylenie postanowień organów obu instancji.
Przywołanym na wstępie wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił złożoną skargę. W uzasadnieniu stwierdził, że organy prawidłowo ustaliły stan faktyczny sprawy w tym charakter spornego obiektu, a osnowa zaskarżonego postanowienia została sformułowana w sposób dostatecznie precyzyjny, gdyż wskazuje dokumenty wymagane w procesie legalizacji obiektu. Za nieprawidłowe Sąd uznał wstrzymanie robót budowlanych, pomimo ich definitywnego zakończenia, co nie miało jednak wpływu na wynik sprawy. Sąd stwierdził także, że uzasadnienie zaskarżonego rozstrzygnięcia jest zgodne z obowiązującymi przepisami. Za prawidłowe Sąd uznał także postępowanie organu odwoławczego, który rozpoznał co do istoty kwestie będące przedmiotem zaskarżonego postanowienia, jak również odniósł się do wszystkich zasadniczych zagadnień będących przedmiotem zarzutów zażaleniowych, przy czym organ drugiej instancji dokonał zbiorczej oceny powyższych zarzutów procesowych. Jednocześnie Sąd wyjaśnił, że kwestia treści ewidencji gruntów i budynków, gdzie jako przedmiot opodatkowania wskazano grunt i budynek, nie ma znaczenia dla działań wyjaśniających organów nadzoru budowlanego, które prowadzą swe czynności procesowe w sposób autonomiczny i niezależny od treści ewidencji gruntów i budynków. Operaty te mają walor czysto informacyjny, nie wiążący organów odpowiedzialnych za kontrolę przestrzegania przepisów Prawa budowlanego. Fakt obciążenia Skarżącego zobowiązaniem podatkowym, którego przedmiotem jest według ewidencji budynek, zdaniem Sądu przemawiała za koniecznością wszczęcia i przeprowadzenia postępowania legalizacyjnego.