Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta Poznania w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Tezy

1) Adresatowi decyzji o warunkach zabudowy (art.60 u.plan.zagos.przestrz.) przysługuje legitymacja do zaskarżenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, skutkującego stwierdzeniem wygaśnięcie tej decyzji (art.65 ust.1 pkt 2 u.plan.zagos.przestrz.).

2) Naruszenie przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego interesu prawnego adresata decyzji o warunkach zabudowy jest dopuszczalne (art.65 ust.1 pkt 2 u.plan.zagos.przestrz.) i nie skutkuje uwzględnieniem skargi na ten plan, wniesionej przez adresata decyzji o warunkach zabudowy.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz Sędziowie sędzia NSA Wiesław Kisiel /spr./ sędzia del. WSA Małgorzata Masternak-Kubiak Protokolant asystent Kamil Buliński po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 lipca 2010 r. sygn. akt II SA/Po 261/10 w sprawie ze skargi W. L. na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 13 października 2009 r. nr LXI/837/V/2009 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie strona 1/3

1. Na wniosek skarżącego W. L. wydana została decyzja z dnia 24 stycznia 2008 r. znak [...] ustalająca warunki zabudowy, która na obszarze składającym się z działek nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...],[...] ark. 35 obręb D. w rejonie ulic: [...] i [...], dopuszczała planowaną przez inwestorów zabudowę mieszkaniową.

Zaskarżoną uchwałą z dnia 13 października 2009, nr LXI/837/V/2009 Rada Miasta Poznania ustaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru "Rejon ulicy [...]". Teren dla którego sporządzono plan obejmuje w szczególności działki objęte decyzją z dnia 24 stycznia 2008 r.

Decyzją z dnia [...] marca 2010 r. Prezydent Miasta Poznania stwierdził wygaśnięcie powołanej wyżej decyzji ustalającej warunki zabudowy na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru "Rejon ulicy [...]".

W dniu 25 marca 2010 r., do Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Poznaniu wpłynęła skarga W. L. na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 13 października 2009, nr LXI/837/V/2009 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru "Rejon ulicy [...]". W. L. domagał się zmiany treści planu poprzez uwzględnienie zapisów wcześniej wydanej decyzji Prezydenta Miasta Poznania z dnia [...] stycznia 2008 r. o warunkach zabudowy na tym samym terenie.

2. Wyrokiem z dnia 7 lipca 2010 r., II SA/Po 261/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę W. L. na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 13 października 2009, nr LXI/837/V/2009.

Uprawnionym do wniesienia skargi z art.101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001, nr 142, poz.1591 ze zm., zwanej w dalszej części uzasadnieni "u.s.g.") może być jedynie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone.

Przymiot strony w sprawie skargi na przedmiotową uchwałę miałby właściciel działki, objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, dowodząc, że przeznaczenie jego działki narusza jego interes prawny - prawa właściciela. Na rozprawie w dniu 7 lipca 2010 r. skarżący podał, że nie posiada tytułu prawnego do wskazanych działek, a swój interes prawny wywodzi z tego, że z inicjatywy właścicieli, wniósł o ustalenie warunków zabudowy dla określonej inwestycji i otrzymał decyzję.

W ocenie Sadu I. instancji tak określony związek z terenem objętym uchwałą w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego za interes prawny nie może zostać uznany. Skarżący wskazał jedynie na interes faktyczny polegający na prowadzeniu spraw właścicieli gruntów, na podstawie bliżej nieokreślonego stosunku cywilnego. Ochrona interesów faktycznych pozostaje poza zakresem ochrony, jaki gwarantuje instytucja przewidziana w art.101 u.s.g.

Postanowienia planu w odniesieniu do nieruchomości, których skarżący nie jest właścicielem i w stosunku do których nie przysługuje mu żadne prawo o charakterze rzeczowym nie mogą naruszać jego interesu prawnego.

Strona 1/3