Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędziowie Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski (spr.) Sędzia NSA Jolanta Sikorska Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2007r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Dolnośląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 26 września 2006 r. sygn. akt III SA/Wr 279/06 w sprawie ze skargi Gminy Miejskiej Z. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia 30 kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie umarzania, odraczania i rozkładania na raty należności pieniężnych Gminy Miejskiej Z. oraz jej jednostek organizacyjnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy Ordynacja podatkowa oraz wskazania organów do tego uprawnionych oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 26 września 2006 r., III SA/Wr 279/06 uchylił zaskarżone przez Gminę Miejską Z. rozstrzygniecie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie umarzania, odraczania i rozkładania na raty należności pieniężnych Gminy Miejskiej Z. oraz jej jednostek organizacyjnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy Ordynacja podatkowa oraz wskazania organów do tego uprawnionych. Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.
Swym rozstrzygnięciem nadzorczym Wojewoda Dolnośląski stwierdził nieważność § 2 ust. 2 i 4 oraz § 5 pkt 1 uchwały Rady Miejskiej w Z. z dnia 30 marca 2006 r. nr [...] w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania i rozkładania na raty należności pieniężnych Gminy Miejskiej Z. oraz jej jednostek organizacyjnych, do których nie stosuje się przepisów ustawy Ordynacja podatkowa oraz wskazania organów do tego uprawnionych. Organ nadzoru uznał, że wymienione przepisy uchwały naruszają w sposób istotny art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz.U. nr 249, poz. 2140 z późn. zm.) w zw. z art. 7 i 94 Konstytucji RP. Zgodnie z art. 43 ust. 1 tej ustawy w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem dłużnika lub interesem publicznym należności pieniężne, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej przypadające jednostce samorządu terytorialnego lub jej jednostkom organizacyjnym mogą być umarzane, a ich spłata odraczana lub rozkładana na raty, na zasadach określonych przez organ stanowiący. Na podstawie zaś ust. 2 tego artykułu, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określa szczegółowe zasady i tryb udzielania ulg, o których mowa w ust. 1. Kwestionując legalność § 2 ust. 3 uchwały, zgodnie, z którym decyzja bądź porozumienie o umorzeniu należności musi być poprzedzone postępowaniem wyjaśniającym, organ nadzoru uznał, że Rada Miejska nie mogła tworzyć postępowania konkurencyjnego dla k.p.a., a art. 89 k.p.a. określa przypadki, w których przeprowadzenie rozprawy jest konieczne. Podobnie, zdaniem tego organu, wygląda sytuacja odnośnie § 2 ust. 4 uchwały, w którym w przypadku częściowego umorzenia należności nakazano, aby w decyzji (porozumieniu) wskazano termin zapłaty pozostałej jej części. Elementy decyzji, zdaniem organu nadzoru, określa art. 107 k.p.a., a nie akt prawa miejscowego. Rada nie była również uprawniona do wprowadzenia przepisu, zgodnie, z którym w przypadku niedotrzymania tego terminu, decyzja umorzeniowa podlega uchyleniu (§ 2 ust. 4 zd. 2 uchwały), gdyż jest to materia uregulowana w art. 154 i 155 k.p.a. W zakresie właściwości Rady nie mieści się też określenie formy umarzania należności o charakterze administracyjnym w drodze decyzji administracyjnej, co uczyniono w § 5 pkt 1 uchwały, gdyż o owych formach przesądza ustawa o finansach publicznych określając, iż umarzanie należności następuje w postępowaniu administracyjnym.