Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w przedmiocie uznania zarzutu i umorzenia postępowania egzekucyjnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Sędziowie sędzia NSA Zygmunt Zgierski sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 grudnia 2019 r., sygn. akt II SA/Kr 1405/19 w sprawie ze skargi Prokuratora Rejonowego w [...] na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2017 r., znak: [...] w przedmiocie uznania zarzutu i umorzenia postępowania egzekucyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę, 2. zasądza od Prokuratora Rejonowego w [...] na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] kwotę 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie strona 1/7

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 19 grudnia 2019 r., sygn. akt II SA/Kr 1405/19, po rozpoznaniu skargi Prokuratora [...], uchylił zaskarżone postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2017 r., znak: [...], w przedmiocie uznania zarzutu i umorzenia postępowania egzekucyjnego.

Wyrok został podjęty w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Prezydent [...] postanowieniem z dnia [...] stycznia 2017 r., znak: [...], na podstawie art. 34 § 4 i § 5 w zw. z art. 18 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2016 r. poz. 599, zwana dalej: "u.p.e.a.") oraz art. 124 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 23 ze zm., zwana dalej: "k.p.a."), oddalił zarzuty w przedmiocie postępowania egzekucyjnego wniesione przez N. M.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Prezydent podał, że prowadzi postępowanie egzekucyjne dotyczące egzekucji należności niepieniężnej obowiązku dokonania rozbiórki tymczasowego obiektu budowlanego - kurnika zlokalizowanego na działce nr [...] obr. [...] przy ul. W. w T. - ze względu na upływ czasu oznaczony w pozwoleniu na budowę. Zobowiązana N. M. w dniu 28 października 2016 r. powołując się na art. 33 § 1 pkt 1 u.p.e.a. wniosła zarzut podając, że wskazany w tytule wykonawczym obowiązek nie istnieje.

Organ ustalił, że przedmiotowy kurnik został wybudowany przez ówczesnego inwestora - W. B., na podstawie ostatecznej decyzji Prezydenta [...] [...] z dnia [...] października 1976 r., nr [...] (znak: [...]). Podstawę prawną decyzji stanowił art. 29 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz.U. nr 38, poz. 229 ze zm.) oraz § 43 i § 44 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego (Dz.U. nr 8, poz. 48 ze zm.). Dalej, wskazał, że obowiązujące przepisy ustawy Prawo budowlane z 1974 r. rozróżniały jako obiekty budowlane stałe budynki oraz budynki tymczasowe (art. 2 ust. 1). Roboty budowlane, z wyjątkiem rozbiórek, można było rozpocząć po uzyskaniu pozwolenia na budowę (art. 28 ust. 1), które uprawniało do rozpoczęcia i wykonywania robót budowlanych (art. 29 ust. 1). Powołane wyżej rozporządzenie ustalało odrębnie warunki realizacji inwestycji dla budownictwa osób fizycznych (Dział 3), które z uwagi na fakt, że inwestorem budynku kurnika była osoba fizyczna, miały zastosowanie do wydania pozwolenia na budowę tego obiektu. Według § 44 ust. 1 pkt 1 pozwolenia na budowę wymagało m.in. wykonanie i rozbudowa stałych i tymczasowych budynków. Z kolei w myśl § 43 ust. 2 pkt 4 pozwolenie na budowę ustalało terminy, do których będą mogły istnieć obiekty budowlane realizowane jako tymczasowe. W świetle powyższych uregulowań, w ocenie organu, nie było wątpliwości, że decyzja nr [...] z dnia [...] października 1976 r. miała czasowy charakter, a ówczesnemu inwestorowi udzielono pozwolenia na budowę kurnika jako obiektu tymczasowego, ustalając okres jego istnienia na 5 lat z możliwością jego prolongaty. W decyzji tej określono dodatkowo warunek - zgłoszenia obiektu do odbioru wraz z wymaganymi opiniami, przed rozpoczęciem jego użytkowania, w oparciu o § 43 ust. 2 pkt 4 lit. c ww. rozporządzenia.

Strona 1/7