Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie sędzia NSA Jerzy Siegień sędzia del. WSA Piotr Broda (spr.) po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Wielkopolskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 maja 2021 r. sygn. akt IV SAB/Po 52/21 w sprawie ze skargi M. P. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Wielkopolskiego w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 12 maja 2021r., sygn. akt IV SAB/Po 52/21 w sprawie ze skargi M. P. (dalej zwanej skarżącą) na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Wielkopolskiego w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę, zobowiązał Wojewodę Wielkopolskiego do załatwienia wniosku skarżącej z 1 czerwca 2020 r. o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy i pracę w terminie 14 dni od dnia otrzymania akt administracyjnych wraz z odpisem prawomocnego wyroku (pkt 1), stwierdził, że organ dopuścił się przewlekłości w załatwieniu ww. wniosku (pkt 2) i przewlekłość miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa (pkt 3), w pozostałym zakresie skargę oddalił (pkt 4), a także zasądził od Wojewody Wielkopolskiego na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania (pkt 5).
Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Pismem z dnia 22 lutego 2021 r. skarżąca wniosła skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Wojewodę Wielkopolskiego, w sprawie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę (znak [...]) domagając się zobowiązania organu do wydania decyzji w określonym terminie, stwierdzenia, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, a przewlekłość ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, przyznania od organu na rzecz skarżącej sumy pieniężnej w wysokości 1.500 zł, przyznania od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania i rozpoznania sprawy w trybie uproszczonym.
W uzasadnieniu skargi wskazała, że podaniem z czerwca 2020 r. wniosła o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę. Jej zdaniem niewydanie przez organ rozstrzygnięcia w terminie uchybia dyspozycji art. 35 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, ze zm.; dalej k.p.a), a prowadzenie sprawy przez okres 8 miesięcy, prowadzi do wniosku, że przewlekłość ta ma miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Dodała, że w czasie oczekiwania na decyzję merytoryczną pozbawiona jest możliwości korzystania z pełni praw przysługujących osobie posiadającej zezwolenie na pobyt czasowy i pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, np. wielokrotnego przekraczania granicy bez konieczności uzyskania wizy. Dlatego też przewlekłość organu w załatwieniu sprawy, daje jej prawo do ubiegania się o przyznanie od organu sumy pieniężnej w wysokości 1500 zł (250 zł za każdy miesiąc zwłoki), która to kwota nie przekracza połowy kwoty wynikającej z art. 154 § 6, w zw. z 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) i będzie stanowić formę rekompensaty.
Wojewoda w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie względnie o jej oddalenie. Wskazał w szczególności, że stan faktyczny sprawy oraz okoliczności uniemożliwiające wydanie decyzji w ustawowym terminie powodują, że przewlekłe prowadzenie postępowania w niniejszej sprawie nie ma charakteru kwalifikowanego w postaci rażącego naruszenia prawa. Ponadto brak było podstaw do uznania, że przekroczenie terminu rozpoznania sprawy jest pozbawione racjonalnego uzasadnienia. Zaznaczył także, że zasądzenie sumy pieniężnej nie jest bezpośrednią konsekwencją stwierdzenia przewlekłości postępowania, lecz jest uprawnieniem dyskrecjonalnym sądu, a zatem możliwością, z której należy korzystać, jeżeli realia rozpoznawanej sprawy są niemożliwe do akceptacji z punktu widzenia ochrony praw strony, co oznacza, że w każdym przypadku sąd musi rozważyć zasadność takich żądań w kontekście działań organu