Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędziowie: sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) sędzia del. WSA Rafał Wolnik po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia z dnia 18 września 2019 r., sygn. akt II SA/Ke 555/19 w sprawie ze skargi B. K. na postanowienie Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach z dnia [...] maja 2019 r., znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie.
Wyrokiem z dnia 18 września 2019 r., sygn. akt II SA/Ke 555/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w sprawie ze skargi B. K. na postanowienie Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach z dnia [...] maja 2019 r., znak: [...], w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia, uchylił zaskarżone postanowienie.
Skargę kasacyjną wniósł Świętokrzyski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Kielcach. Wyrok zaskarżył w całości. Zarzucił:
I. naruszenie prawa materialnego tj. art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowalne (Dz.U. z 2018 r. poz.1202 ze zm.) polegające na błędnej wykładni i niewłaściwym zastosowaniu powołanego przepisu poprzez przyjęcie, iż przez przepisy dotychczasowe rozumieć należy wyłącznie art. 37, art. 38, art. 39, art. 40 i art. 42 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 1974 r. Nr 38, poz.229 ze zm.) z wyłączeniem art. 56 Prawa budowlanego z 1974 r., podczas gdy skoro przedmiotem postępowania jest obiekt wybudowany przed wejściem w życie Prawa budowlanego z 1994 r., to całe postępowanie powinno toczyć się pod rządami ustawy - Prawo budowlane z 1974 r., nie zaś częściowo w jednym reżimie prawnym, a częściowo w zupełnie innym stanie prawnym. Wykluczyć bowiem należy możliwość budowy normy hybrydydowej bazującej częściowo na rozwiązaniu prawnym zaczerpniętym zarówno ze starej jak i aktualnej ustawy Prawo budowlane;
II. naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy tj.
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" i "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) w związku z art.134 i art. 141 K.p.a. oraz art. 56 Prawa budowlanego z 1974 r. w zw. z art. 103 ust. 2 Prawa budowlanego z 1994 r. poprzez przyjęcie, iż organ błędnie uznał niedopuszczalność zażalenia podczas gdy organ odwoławczy zobligowany był do stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia, co wynika wprost z redakcji art. 56 ustawy Prawo budowlane z 1974 r.
Wskazując na powyższe zarzuty kasacyjne wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach do ponownego rozpoznania, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z uwagi na zaistnienie okoliczności, o których mowa w art. 182 § 2 P.p.s.a., skarga kasacyjna została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym.
Przepis art. 193 zdanie drugie P.p.s.a. wyłącza odpowiednie stosowanie do postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wymogów dotyczących koniecznych elementów uzasadnienia wyroku, które przewidziano w art. 141 § 4 w zw. z art. 193 zdanie pierwsze P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny nie przedstawia więc w uzasadnieniu wyroku oddalającego skargę kasacyjną opisu ustaleń faktycznych i argumentacji prawnej podawanej przez organy administracji i Sąd pierwszej instancji.