Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Gliniecki (spr.) Sędzia del. WSA Marta Laskowska-Pietrzak Protokolant starszy inspektor sądowy Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 28 października 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej K. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 2192/13 w sprawie ze skargi K. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji cofającej pozwolenie na broń palną myśliwską 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od K. B. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 2192/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę K. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji cofającej pozwolenie na broń palną myśliwską.
Jak wynika z akt sprawy, Komendant Wojewódzki Policji we Wrocławiu decyzją z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] cofnął K. B. pozwolenie na broń palną myśliwską w celu łowieckim w związku z uzyskaniem informacji o prawomocnym skazaniu go za popełnienie przestępstwa z art. 178a § 2 k.k. Po rozpatrzeniu odwołania Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji we Wrocławiu z dnia [...] marca 2012 r. Następnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie prawomocnym wyrokiem z dnia 18 grudnia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 1282/12 oddalił skargę K. B. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] maja 2012 r.
Pismem z dnia 17 maja 2013 r. K. B. wniósł do Komendanta Głównego Policji wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji we Wrocławiu z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.
Komendant Główny Policji decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...], na podstawie art. 158 § 1 w zw. z art. 156 § 1 k.p.a., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji we Wrocławiu z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] cofającej K. B. pozwolenie na broń palną myśliwską w celu łowieckim.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Komendant wskazał, iż przedmiotowa decyzja nie została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości (art. 156 § 1 pkt 1 k.p.a.), bowiem Komendant Wojewódzki Policji we Wrocławiu był organem właściwym miejscowo i rzeczowo do jej wydania. Brak jest również podstaw do uznania, że ww. decyzja została wydana bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.). Jako podstawę materialnoprawną decyzji z dnia 5 marca 2012 r. organ przyjął art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r., poz. 576 ze zm.), który stanowi, że właściwy organ Policji cofa pozwolenie na broń, jeżeli osoba, której takie pozwolenie wydano, należy do osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2 - 6 ustawy. W sprawie K. B. zastosowano art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji, zgodnie z którym pozwolenia na broń nie mogą posiadać osoby stanowiące zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego: skazane prawomocnym orzeczeniem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe. Ustalenie prawomocnego skazania K. B. za umyślny czyn z art. 178a § 1 k.k. stanowiło obligatoryjną przesłankę cofnięcia pozwolenia na broń. Z tego względu organ nie był zobowiązany do uzyskania uzasadnienia wyroku skazującego, ani też przedstawienia faktycznej i prawnej argumentacji dotyczącej oceny, czy strona stanowi zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego.