Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Włodzimierz Ryms Sędziowie NSA Jacek Chlebny Stanisław Nowakowski (spr.) Protokolant Joanna Gołębiewska po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 września 2005 r. sygn. akt II SA/Łd 1105/04 w sprawie ze skargi S. J. na decyzję Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi z dnia [...] października 2004 r. Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki cmentarza dla zwierząt 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. uchyla zaskarżoną decyzję Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi z dnia [...] października 2004 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] września 2004 r. NR [...], 3. zasądza od Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi na rzecz skarżącej S. J. tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych.
Wyrokiem z dnia 6 września 2005 r., sygn. akt II SA/Łd 1105/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę S. J. na decyzję Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi z dnia [...] października 2004 r., znak [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki cmentarza dla zwierząt. Sąd podzielił stan faktyczny i prawny przyjęty przez organy administracyjne.
Zaskarżoną decyzją Łódzki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Łodzi, powołując się na przepisy art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 48 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] września 2004 r. Nr [...] nakazującą S. J. rozbiórkę cmentarza dla zwierząt "C." zlokalizowanego przy ul. M. w Ł. (działka [...]) wraz z uporządkowaniem i doprowadzeniem terenu nieruchomości do stanu poprzedniego.
Odnosząc się do zarzutów odwołania organ odwoławczy w Łodzi wskazał, że cmentarz dla zwierząt, który powstał w 1999 r., jest obiektem budowlanym wymagającym pozwolenia na budowę, którego inwestor - S. J. nie posiada. Wobec nie przedłożenia przez inwestora zaświadczenia o zgodności obiektu z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostatecznej, w dniu wszczęcia postępowania, decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu, niemożliwa była legalizacja przedmiotowego cmentarza dla zwierząt. W takim przypadku organ I instancji, działając zgodnie z art. 48 ust. 4 ustawy Prawo budowlane, zobowiązany był nakazać rozbiórkę samowolnie zrealizowanego obiektu na podstawie art. 48 ust. 1 tej ustawy.
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd podniósł, że klasyfikacji robót budowlanych, z punktu widzenia obowiązków inwestora dokonania zgłoszenia lub uzyskania pozwolenia na budowę, czy zwolnienia go z tych obowiązków, dokonuje się wedle przepisów Prawa budowlanego w brzmieniu obowiązującym w dacie realizacji robót. Postępowanie w sprawie samowolnego wykonania robót prowadzi się zaś wedle przepisów tej ustawy w brzmieniu z daty orzekania przez organ administracji publicznej.
Zdaniem Sądu roboty budowlane obejmujące budowę grzebaliska dla zwierząt poprzez usypanie kopców ziemi i ustawienie tabliczek, stanowiły w dacie ich realizacji obiekt budowlany w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. b i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 1994 r. Nr 89, poz. 414 ze zm.), a ściślej budowlę ziemną. Stosownie bowiem do powołanych przepisów przez obiekt budowlany należy rozumieć budowlę stanowiącą całość techniczno - użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, budowlą zaś jest każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak lotniska, drogi, tunele, sieci techniczne, linie kolejowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, stacje uzdatniania wody, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Przy kwalifikowaniu obiektu budowlanego do budowli ziemnych nie jest istotna, w ocenie Sądu, kubatura tych budowli, bowiem, wobec braku jakiejkolwiek regulacji prawnej w tej kwestii, każde budowle ziemne bez względu na ich rozmiary są objęte regulacją prawa budowlanego.