Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Jerzy Bujko Sędziowie Anna Łuczaj Zbigniew Rausz (spr.) Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 24 maja 2005 r. sygn. akt SA/Rz 2052/03 w sprawie ze skargi J. G. na postanowienie Wojewódzkiego Zespołu Do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie Podkarpackim z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania 1. oddala skargę kasacyjną 2. przyznaje adwokatowi S. P. od Skarbu Państwa kwotę 244 ( dwieście czterdzieści cztery ) zł zawierającą również należny podatek od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu wyroku, przedmiotem skargi J. G. jest postanowienie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w województwie podkarpackim z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. J. G. podaniem, nadanym w dniu 20.08.2003 r. skierowanym do Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Krakowie wystąpił o "wnikliwe zbadanie" orzeczenia, jakie odnośnie jego stopnia niepełnosprawności wydał Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w [...] w dniu [...] Nr [...]. Wnoszący kwestionował ustalony stopień niepełnosprawności jako lekki, wywodząc, iż odczuwa zaniki pamięci, ma napady padaczkowe i winien ciągle być pod nadzorem osoby trzeciej, a nie jest zdolny do samodzielnej egzystencji. J. G. wskazywał na następstwa pourazowe złamania podudzia w 1995 r. oraz chorobę wrzodową. W podaniu wskazał także, że od orzeczenia o stopniu niepełnosprawności miał prawo odwołać się w terminie 14 dni, ale tego nie zrobił w związku z aresztowaniem i załamaniem psychicznym, a także "oskarżeniem przez sąd, za coś, co nie zrobił". Podanie to przekazano wg właściwości, z racji osadzenia J. G. w Zakładzie Karnym w [...] k/[...], do Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w województwie podkarpackim. Organ ten wezwał wnioskodawcę pismem z dnia 22.09.2003 r. do wskazania konkretnej przyczyny opóźnienia oraz daty ustąpienia tych okoliczności. J. G. w wyznaczonym terminie skierował pismo w którym powtórzył, iż złożenie odwołania w terminie nie było przez niego zawinione, a to z powodu jego aresztowania, w jego przekonaniu niesłusznego aresztowania, a w konsekwencji rozbicia rodziny. J. G. akcentował, iż był często przenoszony między różnymi zakładami karnymi, a to stanowić miało utrudnienie w sporządzeniu i nadaniu w terminie odwołania. Wnoszący podawał, że miał myśli samobójcze, a w efekcie jego stan psychiczny uniemożliwiał mu wniesienie odwołania z zachowaniem terminu odwoławczego. Podtrzymał także swe zarzuty wobec orzeczenia o niepełnosprawności eksponując odczuwane dolegliwości. Element częstych transportów między jednostkami penitencjarnymi jako przyczynę braku dotrzymania terminu do zaskarżenia orzeczenia zespołu powiatowego J. G. ponowił w piśmie z dnia 16.10.2003 r. Organ ustalił w oparciu o dane administracji penitencjarnej, iż skarżący przebywał od 21.02.2002 r. do 23.05.2003 r. w Zakładzie Karnym w [...], od 23.05.2003 r. do 25.07.2003 r. w Zakładzie Karnym w [...], zaś od 25.07.2003 r. w Zakładzie Karnym w [...].
Opisanym na wstępie postanowieniem Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w województwie podkarpackim, powołując się na dyspozycję art. 6 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 27.08.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 123, poz.776 ze zm.) oraz art. 58 i 59 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. Nr 98 z 2000r., poz.1071 ze zm., zwany dalej k.p.a.) odmówił J. G. przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. W uzasadnieniu tego postanowienia wskazano, iż orzeczenie Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w [...] zostało doręczone skarżącemu w dniu 19.03.2003 r., zaś prośbę o przywrócenie terminu wniesiono w pięć miesięcy później, bo w dniu 22.09.2003 r. Termin do wniesienia odwołania upływał w dniu 2.04.2003 r., w czasie gdy J. G. przebywał w Zakładzie Karnym w [...], a zdaniem organu wnoszący podanie o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania nie dołożył należytej staranności w dbaniu o swoje interesy. Motywy opóźnienia w skorzystaniu ze środków zaskarżenia nie zostały uznane za wiarygodne, albowiem pierwszy transport do innej jednostki penitencjarnej miał mieć miejsce po upływie terminu do wniesienia odwołania. Fakt załamania nerwowego i niewinnego w ocenie wnoszącego skazania, nie zostały także uwzględnione jako okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. Zdaniem organu J. G. dopuścił się niedbalstwa w uchybieniu terminu, a to po myśli art. 58 § 1 k.p.a. uniemożliwia przywrócenie terminu.