Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Miron Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 marca 2021 r. sygn. akt II SAB/Po 171/20 w sprawie ze skargi R. O. na bezczynność Burmistrza [...] w przedmiocie podjęcia zawieszonego postępowania administracyjnego oddala skargę kasacyjną.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 marca 2021 r. sygn. akt IV SAB/Po 171/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę R.O. na bezczynność Burmistrza [...] w przedmiocie podjęcia zawieszonego postępowania administracyjnego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wyjaśnił, że pismem z dnia [...] listopada 2020 r. R.O. wniósł skargę na bezczynność Burmistrza [...], po wydaniu postanowienia z dnia [...] września 2019 r., wnosząc o:
1. wydanie stosownego orzeczenia przez Burmistrza, bądź podjęcie niezbędnych kroków w celu usunięcia przeszkody do dalszego prowadzenia postępowania bez zbędnej zwłoki tj. uwzględnienie skargi w trybie autokontroli na podstawie art. 54 § 3 p.p.s.a.,
2. uwzględnienie skargi na bezczynność Burmistrza, zobowiązanie go do załatwienia przedmiotowej sprawy (wydania aktu bądź podjęcia kroków) w określonym przez WSA w Poznaniu terminie, w przypadku niezałatwienia sprawy przez Burmistrza [...] w trybie autokontroli,
3. stwierdzenie, że Burmistrz dopuścił się bezczynności,
4. stwierdzenie, że niezałatwienie sprawy w terminie (bezczynność) przez Burmistrza miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa,
5. przyznanie od Burmistrza na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.,
6. zasądzenie od Burmistrza na rzecz skarżącego kosztów postępowania.
Sąd I instancji zaznaczył, że w skardze jednoznacznie określono, iż do bezczynności miało dojść po wydaniu przez Burmistrza postanowienia z dnia [...] września 2020 r. o zwieszeniu postępowania.
Sąd I instancji wyjaśnił, że pojęcie bezczynności, ogranicza się do niewydania w terminie decyzji lub postanowienia (względnie aktu lub czynności wskazanych w art. 3 § 2 pkt 4 p p.s.a.). Chodzi w tym przypadku o przekroczenie terminu określonego na podstawie art. 35 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256, z późn. zm.; zwanej dalej: k.p.a.) lub wynikającego z przepisów szczególnych (do których odsyła art. 35 § 4 k.p.a.), względnie terminu przedłużonego zgodnie z art 36 k.p.a. Do terminów określających terminy załatwienia sprawy nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania, okresu trwania mediacji oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo przyczyn niezależnych od organu. Zgodnie zatem z wolą ustawodawcy okres zawieszenia postępowania nie jest wliczany do terminów, których naruszenie skutkuje zaistnieniem stanu bezczynności (por. art. 37 § 1 pkt 1 k.p.a.) i wstrzymuje bieg terminów przewidzianych w kodeksie (art. 103 k.p.a.) Koreluje z tym treść art. 99 k.p.a., który choć nakłada na organ obowiązek przedsiębrania niezbędnych kroków w celu usunięcia przeszkody do dalszego prowadzenia postępowania, to nie wskazuje przecież żadnych terminów. Brak zakreślonych terminów skutkuje niemożnością ich naruszenia i tym samym ziszczenia się przesłanki zaistnienia stanu bezczynności.