Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Robotowska (spr.) Sędzia NSA Marzenna Zielińska Sędzia del. WSA Krystyna Czajecka-Szpringer Protokolant Ewa Czajkowska po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Rady Ministrów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 10 listopada 2009 r. sygn. akt VI SA/Wa 1092/09 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] [...] Banku [...] S.A. w P., L. [...] T. na postanowienie Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie przekazania według właściwości wniosku o stwierdzenie nieważności uchwały w sprawie zawieszenia działalności banku 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. oddala skargę; 3. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z 10 listopada 2009 r. sygn. akt VI SA/Wa 1092/09 uchylił zaskarżone postanowienie Prezesa Rady Ministrów z [...] kwietnia 2009 r. nr [...] i poprzedzające je postanowienie z [...] marca 2009 r. w sprawie ze skargi S. P. D. B. S. S.A. z siedzibą w P. i L. T. (zwanych dalej skarżącymi) w przedmiocie przekazania według właściwości wniosku o stwierdzenie nieważności uchwały w sprawie zawieszenia działalności banku.
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym:
Pismem z 18 listopada 2008 r. skarżący złożyli do Prezesa Rady Ministrów wniosek o stwierdzenie nieważności uchwały Komisji Nadzoru Bankowego z [...] stycznia 2000 r. nr [...], w sprawie zawieszenia działalności B. S. S.A. w P.
Prezes Rady Ministrów postanowieniem z [...] grudnia 2008 r. przedmiotowy wniosek przekazał Komisji Nadzoru Finansowego celem rozpatrzenia według właściwości. Na skutek wniesionego przez skarżących zażalenia Prezes Rady Ministrów postanowieniem z [...] stycznia 2009 r. stwierdził nieważność powyższego postanowienia z uwagi na naruszenie art. 124 § 1 in fine k.p.a. .
Następnie Prezes Rady Ministrów rozpatrując ponownie wniosek skarżących z 18 listopada 2008 r. postanowieniem z [...] marca 2009 r. przekazał na podstawie art. 65 § 1 k.p.a. przedmiotowy wniosek Komisji Nadzoru Finansowego, celem rozpatrzenia według właściwości. Uzasadniając swoje stanowisko organ podał, że z dniem 31 grudnia 2007 r., na podstawie art. 66 pkt 1 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. Nr 157, poz. 1119, ze zm.), Komisja Nadzoru Bankowego została zniesiona, a jej zadania od dnia 1 stycznia 2008 r. przejęła, na podstawie art. 67 ust. 2 ww. ustawy, Komisja Nadzoru Finansowego, która jest właściwa do merytorycznego rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności uchwały (decyzji) Komisji Nadzoru Bankowego z [...] stycznia 2000 r. w sprawie zawieszenia działalności B. S. S.A. w P.
Na powyższe postanowienie skarżący złożyli zażalenie (wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy), podnosząc błędne zastosowanie wykładni przepisów kodeksu postępowania administracyjnego o właściwości organów, w związku z przepisami ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym oraz zarzucając naruszenie zasady szybkości postępowania oraz zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa.
Prezes Rady Ministrów postanowieniem z [...] kwietnia 2009 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu organ wskazał, że uchwała z [...] stycznia 2000 r., nr [...], będąca przedmiotem wniosku o stwierdzenie nieważności, podjęta została przez Komisję Nadzoru Bankowego na podstawie art. 158 ust. 3 w związku z ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. Nr 140, poz. 939, ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania uchwały. W ówczesnym stanie prawnym nie funkcjonował ani organ wyższego stopnia ani organ nadzoru w stosunku do Komisji Nadzoru Bankowego.