Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Sędzia del. WSA Bartłomiej Adamczak (spr.) Protokolant Beata Kołosowska po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [A.] w Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 maja 2016 r. sygn. akt III SA/Wr 376/16 w sprawie ze skargi [A.] w Z. na postanowienie Marszałka Województwa Dolnośląskiego z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie stanowiska wierzyciela 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2. zasądza od Marszałka Województwa Dolnośląskiego na rzecz [A.] w Z. 577 (pięćset siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 20 maja 2016 r. (sygn. akt III SA/Wr 376/16), Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę A. w Z. (dalej zwanego: "Związkiem", "skarżącym") na postanowienie Marszałka Województwa [...] z dnia [...] lutego 2015 r. (nr [...]) w przedmiocie uznania zarzutów W. M. (dalej zwanego: "zobowiązanym") w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej za uzasadnione.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy.
Wobec zobowiązanego zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne, prowadzone przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z., na podstawie wystawionych przez Związek tytułów wykonawczych, obejmujących należności za zaległe składki członkowskie na rzecz Związku za lata 2003 - 2009.
W dniu [...] lipca 2014 r., zobowiązany złożył pismo procesowe, zakwalifikowane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego jako zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej.
Związek - działając jako wierzyciel - postanowieniem z dnia [...] lipca 2014 r. ([...]), na podstawie art. 34 § 1a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 1015 - dalej jako: "u.p.e.a."), uznał zarzuty za nieuzasadnione i stwierdził ich niedopuszczalność.
Na powyższe postanowienie zobowiązany wniósł zażalenie.
Po rozpoznaniu środka odwoławczego Marszałek Województwa D., działając jako organ wyższego stopnia, nadzorujący i kontrolujący działalność Z., ww. postanowieniem z dnia [...] lutego 2015 r., uchylił zaskarżone postanowienie i uznał zarzuty zobowiązanego za uzasadnione.
Na postanowienie Marszałka skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wniósł Z., zarzucając temu aktowi:
a) naruszenie art. 34 § 1a u.p.e.a., przez przywołanie w podstawie prawnej przepisu niemającego zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym;
b) naruszenie art. 165 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 145 ze zm. - dalej: "u.p.w."), poprzez przywołanie tego przepisu w treści postanowienia z dnia [...] lutego 2015 r., w sposób nieodpowiadający właściwej treści przepisu;
c) błędną analizę stanu faktycznego sprawy oraz przyjęcie, że treść oświadczenia zobowiązanego ma dla sprawy decydujące znaczenie;
d) pominięcie w toku rozpoznawania zażalenia treści prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Z. z dnia 25 maja 2011 r. i dowolne uznanie, że nie ma on dla sprawy żadnego znaczenia;
e) błędną analizę dokumentów gromadzonych w sprawie i uznanie, że stanowisko Biura Rzecznika Praw Obywatelskich i wyrok sądu powszechnego nie były respektowane przez stronę skarżącą;
f) dowolne uznanie organu co do oświadczeń składanych przez zobowiązanego i przyjęcie, że nie były one respektowane przez spółkę.
Z. wniósł o uchylenie w całości skarżonego postanowienia i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.
W odpowiedzi na skargę, Marszałek wniósł o odrzucenie skargi, względnie jej oddalenie. Podniósł, że w tej sprawie Z. działał jako organ I instancji i nie posiada w związku z tym legitymacji procesowej do skarżenia rozstrzygnięcia organu wyższego stopnia.