Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Robotowska Sędziowie Tadeusz Cysek (spr.) NSA Urszula Raczkiewicz Protokolant Ewa Czajkowska po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 29 maja 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 543/07 w sprawie ze skargi T. G. na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu na listę radców prawnych 1. uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych na rzecz T. G. 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych z tytułu kosztów postępowania kasacyjnego.
Objętym skargą kasacyjną wyrokiem z dnia 29 maja 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 543/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę T. G. na uchwałę Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia [...] stycznia 2007 r. nr [...] utrzymującą w mocy uchwałę nr [...] Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w T. z dnia [...] grudnia 2006 r. odmawiającą uwzględnienia wniosku T. G. o wpis na listę radców prawnych.
Sąd I instancji orzekał w następująco przedstawionym stanie sprawy.
T. G. odbył aplikację prokuratorską zakończoną zdaniem egzaminu prokuratorskiego w dniu [...] października 2005 r. Od dnia [...] czerwca 2006 r. pracuje na stanowisku asystenta sędziego w Sądzie Rejonowym w T.
Uzasadniając odmowę wpisu organ samorządu radcowskiego I instancji podniósł, iż wnioskodawca nie posiada właściwego profilowanego przygotowania zawodowego do wykonywania zawodu radcy prawnego. Z racji braku wykonywania zadań objętych obsługą prawną nie ma też należytego praktycznego doświadczenia prawniczego. W efekcie nie daje zatem rękojmi należytego wykonywania zawodu radcy prawnego.
Odwołując się od omawianej uchwały, T G zarzucił jej naruszenie art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.); powoływanej dalej jako ustawa o radcach prawnych. Przepis ten bowiem, z woli ustawodawcy, daje osobom, które ukończyły aplikację prokuratorską i zdały egzamin prokuratorski uprawnienie do uzyskania wpisu na listę radców prawnych.
Podniósł też, iż zadania związane z obsługą prawną wykonywał będąc zatrudniony na stanowisku do spraw windykacji prawnej w GE M Bank w G.
Rozpoznając odwołanie Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych doszło do wniosku, że jest ono niezasadne, skoro wnioskujący o wpis na listę radców prawnych nie spełnia przesłanki określonej w art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy o radcach prawnych. To nie wnioskodawca, a organ wpisowy dokonuje oceny na gruncie przesłanki "rękojmiowej", która ma nie tylko aspekt subiektywny (moralno-etyczna postawa kandydata, ale i wymiar obiektywny (kwalifikacje zawodowe). Klauzuli generalnej zawartej w powołanym przepisie nie można rozumieć wąsko i nie można zakładać automatyzmu w dokonywaniu wpisu na listę radców prawnych osoby, która zdała egzamin prokuratorski. Organ odwoławczy wskazał przy tym w szczególności na wymowę orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, tj. wyroków z dnia 19 kwietnia 2006 r. sygn. akt K 6/06 i z dnia 8 listopada 2006 r. sygn. akt K 30/06.
Wnioskodawca nie posiada wystarczającej wiedzy teoretycznej i praktycznej do wykonywania tak rozległych przedmiotowo czynności zawodowych, jak "wymaga ustawa korporacyjna i inne ustawy systemowe".
Zliberalizowanie formalnych przesłanek wpisu na listę radców prawnych obligowało organy wpisowe do precyzyjnego oceniania "tych przesłanek, które umożliwiają realne dostosowanie abstrakcyjnych norm prawnych do stanu faktycznego sprawy...".
Według Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych w sprawie przeprowadzono wystarczające postępowanie dowodowe. Wnioskodawca nie przedstawił zaś dowodów na spełnianie wymogu "dawania rękojmi prawidłowego wykonywania w przyszłości zawodu radcy prawnego".