Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędzia NSA Gabriela Jyż Sędzia del. WSA Cezary Kosterna (spr.) Protokolant Agata Skorupska po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [A] Sp. z o.o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 2397/15 w sprawie ze skargi [A] Sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie nakazu rejestracji używanych odbiorników i ustalenia opłaty za używanie niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od [A] Sp. z o.o. z siedzibą w S. na rzecz Ministra Infrastruktury 240 dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z 4 marca 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 2397/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę [A] Sp. z o.o z siedzibą w S. (dalej: skarżąca, strona lub spółka) na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Sąd I instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Minister Administracji i Cyfryzacji (dalej: Minister lub organ) ostateczną decyzją z [...] maja 2014 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Centrum Obsługi Finansowej Poczta Polska S.A. z [...] kwietnia 2014 r. nr [...] nakazującą rejestrację 52 używanych odbiorników telewizyjnych oraz ustalającą opłatę za używanie 52 niezarejestrowanych odbiorników telewizyjnych w kwocie 29 094 zł.
Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na tę decyzję, jednak skarga ta został odrzucona prawomocnym postanowieniem z 15 października 2014 r. sygn. akt VI SA/Wa 2433/14 z powodu nieusunięcia braków formalnych skargi.
Spółka wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji z [...] maja 2014 r. nr [...] zarzucając iż w świetle art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. 2013, poz. 267, dalej: kpa) decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa, tj. art. 2 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz.U. 2014, poz. 1204 ze zm, dalej: uoa). W uzasadnieniu strona wskazała, iż wbrew twierdzeniom organu spełnia definicję sanatorium wskazaną w powołanym przepisie. Twierdziła, że odwołanie się do definicji sanatorium uzdrowiskowego przy interpretowaniu art. 2 ust. 5 pkt 2 uoa nie jest właściwe i prowadzi do nieuzasadnionego zawężenia definicji sanatorium. Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz.U. 2012, poz. 651, dalej; ustawa o lecznictwie uzdrowiskowym), na które powołuje się organ, wymienia sanatoria uzdrowiskowe w art. 6 i art. 9. Zgodnie z art. 6 pkt. 2 zakładami lecznictwa uzdrowiskowego są sanatoria uzdrowiskowe. Ponadto jednak w pkt. 6 tego przepisu mowa jest o sanatorium, które nie ma przydomka "uzdrowiskowe". Natomiast ustawa o opłatach abonamentowych mówi o "sanatoriach", nie zawężając tego pojęcia do sanatorium uzdrowiskowego. "Sanatorium" jest według strony skarżącej pojęciem szerszym, którego powszechna definicja stanowi, że jest ono zakładem medycznym wykorzystującym walory rekreacyjne, przyrodnicze i naturalne, takie jak: wody mineralne, wody termalne, borowina, ozon, radon, sole mineralne oraz inne czynniki biofizyczne środowiska wywierające korzystny wpływ na organizm człowieka. Sanatorium zlokalizowane jest zazwyczaj w miejscowości uzdrowiskowej o specyficznym klimacie i szczególnych walorach przyrodoleczniczych, przeznaczonych dla osób przewlekle chorych i rekonwalescentów, wymagających rehabilitacji lub utrwalenia wyników leczenia szpitalnego. Zdaniem strony skarżącej Sanatorium [...] w Krynicy Morskiej, służące rehabilitacji osób niepełnosprawnych, wypełnia tę definicję. Strona uważa zatem, że ww. decyzje zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa, skutkującym koniecznością stwierdzenia ich nieważności.