Skarga kasacyjna na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie ustalenia opłaty koncesyjnej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Rysz Protokolant Tomasz Haintze po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. Spółki z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 11 lipca 2014 r. sygn. akt VI SA/Wa 314/14 w sprawie ze skargi P. S.A. w W. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty koncesyjnej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. Spółki z o.o. w W. na rzecz Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6250 Rozpowszechnianie programów telewizyjnych i radiowych
Inne orzeczenia z hasłem:
Radiofonia i telewizja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji
Uzasadnienie strona 1/8

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 lipca 2014 r. sygn. akt VI SA/Wa 314/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę T. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia koncesji na kolejny okres.

Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że T. S.A. (obecnie Sp. z o.o.) uzyskała w styczniu 2009 r. koncesję na rozpowszechnianie programu telewizyjnego pod nazwą "[...]", na okres dziesięciu lat - tj. do [...] lutego 2019 r.

W sierpniu 2012 r. strona zgłosiła do Przewodniczącego KRRiT wniosek o udzielenie jej koncesji na kolejny okres dziesięciu lat, na podstawie art. 35a ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. Nr 43, poz. 226 ze zm. - powoływanej dalej jako u.r.t.) oraz § 13 w zw. z § 1 pkt 1 lit. g rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 4 stycznia 2007 r. Wraz z wnioskiem skarżąca uiściła 616 zł tytułem opłaty za wnioskowaną koncesję.

Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. Przewodniczący KRRiT udzielił spółce koncesji na kolejny okres, tj. od [...] lutego 2019 r. do [...] lutego 2029 r. i w pkt III tego rozstrzygnięcia ustalił opłatę w wysokości 12.945.000,00 zł, płatną w dziesięciu, równych ratach.

Skarżąca wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz o uchylenie pkt III decyzji z dnia [...] lipca 2013 r. i ustalenie opłaty w wysokości 616 zł. W jej ocenie, decyzja jest wadliwa ze względu na niezastosowanie przepisów o opłacie skarbowej i błędne zastosowanie nowych przepisów o opłatach za udzielenie koncesji, tj. art. 40 u.r.t. w obecnym brzmieniu oraz przepisów rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 4 grudnia 2012 r. w sprawie wysokości opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych oraz sposobu ich wyliczenia (Dz. U. z 2012 r., poz. 1370). Podniosła, że organ winien zastosować art. 11 ust. 9 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.), dalej u.s.d.g. w związku z upływem terminu na rozpatrzenie jej wniosku. Ponadto jej zdaniem w sprawie powinien mieć zastosowanie stan prawny z dnia złożenia wniosku.

Po rozpoznaniu wniosku strony o ponowne rozpatrzenie sprawy Przewodniczący KRRiT decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] lipca 2013 r.

W uzasadnieniu organ nie zgodził się z twierdzeniem strony, iż w sprawie miał zastosowanie art. 11 ust. 9 u.s.d.g., zgodnie z którym, jeżeli organ nie rozpatrzy wniosku w terminie, uznaje się, że wydał rozstrzygnięcie zgodne z wnioskiem przedsiębiorcy, chyba że przepisy ustaw odrębnych ze względu na nadrzędny interes publiczny stanowią inaczej.

Organ przywołał treść art. 40b u.r.t., w myśl którego do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, o której mowa w art. 33, stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Zdaniem organu, również art. 4 pkt 1 i 27 u.r.t. odsyłają do konkretnie podanych uregulowań u.s.d.g., ponadto zgodnie z art. 52 ust. 2 u.s.d.g. w postępowaniu o udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych organ koncesyjny zarządza przetarg, jeżeli w wyniku dokonania oceny wniosków w trybie art. 36 u.r.t. liczba przedsiębiorców pozostaje większa niż liczba koncesji. W związku z tym organ uznał, że tylko w zakresie, w którym u.r.t. odsyła do u.s.d.g. lub odwrotnie, Przewodniczący KRRiT jest zobowiązany do stosowania konkretnych przepisów u.s.d.g.

Strona 1/8
Inne orzeczenia o symbolu:
6250 Rozpowszechnianie programów telewizyjnych i radiowych
Inne orzeczenia z hasłem:
Radiofonia i telewizja
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji