Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała Sędziowie Stanisław Biernat NSA Marzenna Zielińska (spr.) Protokolant Grzegorz Antas po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2008 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej M.I. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w P. z dnia 17 stycznia 2007 r. sygn. akt III SA/Po 860/06, III SA/Po 893/06 w sprawie ze skarg 1) B.L. i 2) J.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych oddala skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. wyrokiem z 17 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Po 860/06, III SA/Po 893/06 po rozpoznaniu sprawy ze skarg B.L. i J.W. (dalej: skarżące) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych - uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję SKO z dnia [...] kwietnia 2006 r., nr [...].
Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy.
Pismem z 8 listopada 2005 r. skarżące złożyły wniosek do SKO w P. powołując się na art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. o stwierdzenie nieważności zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych w budynku przy ul. Z. 6 w P. wydanych na rzecz M.I. We wniosku podniosły, że decyzje zostały z naruszeniem art. 18 ust. 6 pkt 3 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231), zwana dalej ustawą o wychowaniu w trzeźwości, gdyż nie została do wniosków o wydanie zezwoleń na sprzedaż alkoholu załączona pisemna zgoda współwłaścicieli budynku, w którym znajduje się punkt sprzedaży alkoholu.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 r. SKO w P. odmówiło stwierdzenia nieważności zaskarżonych zezwoleń. Organ podniósł, że nie może być w tym przypadku mowy o zaistnieniu przesłanki z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., albowiem nie zachodzi rażące naruszenie prawa. SKO zgodziło się, że nie zostały załączone do wniosku zgody współwłaścicieli budynku na sprzedaż napojów alkoholowych, jednakże w ocenie organu jest to zwykłe naruszenie prawa. Nie może więc to naruszenie stanowić podstawy stwierdzenia nieważności decyzji. Ponadto SKO podniosło, że ustawa o wychowaniu w trzeźwości nie zawiera definicji budynku mieszkalnego wielorodzinnego, ani nie odsyła w tym zakresie do prawa budowlanego. Skoro zatem nie jest możliwe jednoznaczne stwierdzenie, jaki budynek jest budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym w świetle ustawy o wychowaniu w trzeźwości, nie pozwala na to również orzecznictwo NSA, to przy niejednoznacznej interpretacji nie można stwierdzić nieważności decyzji, na mocy których zostały wydane zezwolenia na sprzedaż alkoholu.
Orzekając na skutek odwołania skarżących decyzją z dnia [...] czerwca 2006 r. SKO w P. utrzymało własną decyzję z dnia [...] kwietnia 2006 r. w mocy, w całości podtrzymując stanowisko przedstawione w decyzji pierwszoinstancyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w P. uchylając zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję SKO w P. stwierdził, że z treści art. 18 ust. 6 ustawy o wychowaniu w trzeźwości wynika, że do wniosku o zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych należy dołączyć zgodę właściciela (współwłaściciela) budynku, jeżeli punkt sprzedaży został zlokalizowany w budynku wielorodzinnym. Zgoda taka w przedmiotowej sprawie nie została uzyskana, ze względu na brak ustaleń faktycznych odnośnie charakteru budynku poczynionych przez organ wydający zezwolenie na sprzedaż alkoholu. Sąd I instancji przyjął za bezsporne, że przedmiotowy budynek, jest budynkiem wielorodzinnym, dlatego nieuzasadnione są rozważania SKO dotyczące interpretacji pojęcia "budynek wielorodzinny".