Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Rysz Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezesa Narodowego Banku Polskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lipca 2018 r., sygn. akt VI SA/Wa 475/18 w sprawie ze skargi Z.B. na decyzję Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie zakazu wykonywania oraz wykreślenia z rejestru działalności kantorowej oddala skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA, sąd pierwszej instancji) wyrokiem z 16 lipca 2018 r. sygn. akt VI SA/Wa 475/18, po rozpoznaniu skargi Z.B. (dalej: skarżący, przedsiębiorca), uchylił decyzję Prezesa Narodowego Banku Polskiego (dalej: Prezes NBP) z [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie zakazu wykonywania oraz wykreślenia z rejestru działalności kantorowej, a także orzekł o kosztach postępowania.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy:
Zaskarżoną decyzją Prezes NBP zakazał skarżącemu wykonywania działalności kantorowej oraz wykreślił z rejestru działalności kantorowej wpis dotyczący tego przedsiębiorcy. W uzasadnieniu organ wskazał, że podstawą wydania zakazu było ustalenie, że B.M. - wspólnik [A.] B.M., Z.B. s.c. wyrokiem Sądu Rejonowego w P., II Wydział Karny z 15 czerwca 2016 r., sygn. akt II K492/14, który uprawomocnił się 9 lutego 2017 r., została skazana na podstawie art. 286 § 1 k.k. za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. W tych okolicznościach organ stwierdził, że skarżący wykonywał - w ramach spółki cywilnej z B.M. - działalność kantorową z rażącym naruszeniem art. 12 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 679 ze zm., dalej jako: u.p.d.), bowiem jeden ze wspólników nie spełniał wymogu niekaralności. Organ wyjaśnił, że wydając zaskarżoną decyzję kierował się treścią art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2017 r. poz. 2168, 2290 i 2486 oraz z 2018 r. poz. 107 ze zm., dalej jako: u.s.d.g.) stanowiącym, że każdy ze wspólników spółki cywilnej ma status przedsiębiorcy w zakresie wykonywanej działalności gospodarczej oraz tym, że za zobowiązania spółki wspólnicy odpowiadają solidarnie (art. 864 k.c.). Odnosząc się do wyjaśnień skarżącego dotyczących błędnej interpretacji art. 14 ust. 2 u.p.d., co miało doprowadzić do nieświadomego naruszenia prawa, organ wskazał, że przedsiębiorca wraz z wnioskiem o dokonanie wpisu w rejestrze działalności kantorowej składa pisemne oświadczenie, że zna i spełnia określone w rozdziale 4 u.p.d. szczególne warunki wykonywania działalności kantorowej. W tych okolicznościach organ za uzasadnione uznał zastosowanie sankcji z art. 71 ust. 1 pkt 3 u.s.d.g. i zakazał skarżącemu wykonywania działalności kantorowej na skutek rażącego naruszenia warunków jej wykonywania.
Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem skarżący wniósł skargę, w której domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji i zasądzenia kosztów postępowania.
W odpowiedzi na skargę Prezes NBP wniósł o jej oddalenie.
WSA w Warszawie, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako: p.p.s.a.) uchylił zaskarżoną decyzję.