Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia del. WSA Zbigniew Czarnik (spr.) Protokolant Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2015 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej B. G. M. Spółki z o.o. w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z dnia 2 lipca 2013 r. sygn. akt II SA/Bk 908/12 w sprawie ze skargi B. G. M. Spółki z o.o. w B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] października 2012 r. nr [...] w przedmiocie rejestracji automatu do gier o niskich wygranych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od syndyka masy upadłości B. G. M. Spółki z o.o. w upadłości likwidacyjnej w B. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w B. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. (dalej: WSA w B., Sąd I instancji) wyrokiem z dnia 2 lipca 2013 r. oddalił skargę B G M Sp. z o.o. w B. (dalej: Spółka) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. (dalej: Dyrektor IC) z dnia [...] października 2012 r. w przedmiocie uchylenia decyzji i przekazania do ponownego rozpatrzenia sprawy cofnięcia rejestracji automatu do gier o niskich wygranych.
Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia.
Dyrektor IC w B. decyzją z dnia [...] września 2011 r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Ł (dalej: Naczelnik UC) z 22 czerwca 2011 r. wydaną w przedmiocie cofnięcia Spółce rejestracji automatu do gier o niskich wygranych. Skarżąca Spółka wniosła skargę na powyższą decyzję do WSA w B., żądając jej uchylenia w całości.
Dyrektor IC decyzją z dnia [....] grudnia 2011 r. uchylił w trybie autokontroli decyzję własną z dnia 13 września 2011 r. oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Naczelnika UC z dnia [...] czerwca 2011 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji. Wydanie tej decyzji skutkowało umorzeniem przez WSA w B. w dniu 10 stycznia 2012 r. (sygn. akt II SA/Bk 822/11) postępowania ze skargi na decyzję Dyrektora IC z dnia 13 września 2011 r.
Na decyzję wydaną w trybie autokontroli skarżąca Spółka wniosła skargę do WSA w B., który wyrokiem z dnia 7 sierpnia 2012 r. w sprawie sygn. akt II SA/Bk 124/12 uchylił zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji zauważył, że organ uwzględniając skargę w trybie autokontroli jest zobowiązany każdorazowo zawrzeć w decyzji rozstrzygnięcie w przedmiocie tego, czy działanie organu miało miejsce bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa oraz powinien uzasadnić rozstrzygnięcie w zakresie przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, zgodnie z zasadami płynącymi z treści art. 210 § 4 O.p.
Dyrektor IC decyzją z dnia [...] października 2012 r. uchylił w trybie autokontroli własną decyzję z dnia 13 września 2011 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika UC z dnia 22 czerwca 2011 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Podstawą wydania przedmiotowej decyzji było stwierdzenie, że w związku ze zmianą interpretacji przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie warunków urządzania gier i zakładów wzajemnych, także z nowelizacją ustawy o grach hazardowych, zaszła potrzeba uzupełnienia materiału dowodowego w niniejszej sprawie o badania sprawdzające jednostki badającej, po uzyskaniu których będzie możliwe merytoryczne rozpoznanie sprawy. W związku z powyższym organ orzekł, że organ nie działał bez podstawy prawnej ani też z rażącym naruszeniem prawa.
Od powyższej decyzji skargę do WSA w B. wniosła Spółka.
W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej oddalenie.
WSA w B. oddalił skargę. W ocenie Sądu i instancji organ w pełni zastosował się do wytycznych Sądu zawartych w wyroku o sygn. akt II SA/Bk 124/12. W treści decyzji zawarł bowiem wymagane przez art. 54 § 3 p.p.s.a. rozstrzygnięcie w zakresie, czy działanie organu miało miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa, w ten sposób, że nie stwierdził działania organu bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa. Organ może stwierdzić, że działanie organu miało miejsce bez podstawy prawnej albo z rażącym naruszeniem prawa, ale też może stwierdzić, że działanie organu takiego charakteru nie miało. Rodzaj rozstrzygnięcia zależy zaś od charakteru uchybień występujących w sprawie.