Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zirk - Sadowski, Sędziowie NSA Jerzy Rypina (spr.), Jan Grzęda, Protokolant Tomasz Grzybowski, po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Budowlanego "D." S.A. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 marca 2005 r., sygn. akt I SA/Gl 665/04 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Budowlanego "D." S.A. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 marca 2004 r., (...) w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Przedsiębiorstwa Budowlanego "D." S.A. w K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 1.800 /słownie: tysiąc osiemset/ zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
II FSK 949/05
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 marca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę "D." - Przedsiębiorstwa Budowlanego S.A. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 29 marca 2004 r. w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych.
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji stwierdził, że brak jest podstaw do stawiania zarzutu przez skarżącą Spółkę o błędnej wycenie wartości przedmiotowej nieruchomości. Uznać bowiem należy, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy uzasadnia pogląd organów podatkowych o prawidłowo przeprowadzonym dowodzie z opinii biegłego i rzetelności sporządzonego przez niego operatu szacunkowego.
Sąd wyjaśnił, iż zgodnie z art. 191 Ordynacji podatkowej organ podatkowy ocenia na podstawie zebranego materiału dowodowego czy dana okoliczność została udowodniona. Przepisem tym wyrażono więc funkcjonowanie w ramach postępowania podatkowego tzw. zasady swobodnej oceny dowodów. Polega ona na tym, że organ podatkowy nie jest związany żadnymi regułami dowodowymi, a rozstrzyga sprawę na podstawie przekonania opartego na swobodnym uznaniu niektórych dowodów za wiarygodne, innych natomiast za niewiarygodne. Ocena ta powinna być jednak zgodna z wymogami wiedzy, doświadczenia i logiki. Ponadto przy ocenie czy dana okoliczność jest udowodniona konkretnym dowodem należy brać pod uwagę, czy strona miała możliwość wypowiedzenia się odnośnie tego dowodu /art. 192 Ordynacji podatkowej/. Oznacza to, że organ podatkowy powinien swoją ocenę dokonać w oparciu o całość zebranego i ujawnionego w stosunku do strony materiału dowodowego. Kontrola tej oceny, sformułowanej następnie w postaci uzasadnienia decyzji, polega na sprawdzeniu czy organ podatkowy ustosunkował się w swojej ocenie do całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, czy uczynił to wyczerpująco, czy dokonał rozpatrzenia dowodów w ich wzajemnej korelacji i spójności z uwzględnieniem zasad logiki i doświadczenia życiowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny dokonując oceny legalności zaskarżonej decyzji uznał, iż ocena dowodów dokonana przez organy podatkowe nie narusza prawa, a argumenty przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji jak i w odpowiedzi na skargę /bez potrzeby ich powtarzania/ zasługują na aprobatę Sądu.
Zauważył, że z materiałów sprawy wynika, iż biegły dysponował cenami transakcyjnymi rzędu 130 do 150 zł za metr kwadratowy /a nawet od 150 do 180 zł za m2/. Były to jednak notowania pojedyncze, których nie wziął on pod uwagę ze względu na ich małą wiarygodność. Z tych samych względów odrzucone zostały notowania skrajnie niskie. Strona skarżąca wskazywała na przedziały cenowe dotyczące obszaru całego miasta K., tymczasem dla celów niniejszej wyceny przyjęto rynek lokalny obejmujący południowe dzielnice K., ze szczególnym uwzględnieniem dzielnicy Z. /na której położona była analizowana nieruchomość/. Tak więc ceny nieruchomości gruntowych niezabudowanych w najbliższym sąsiedztwie kształtowały się nieco odmiennie i oscylowały w granicach 68-85 zł/m2. Zatem, przyjęcie dla celów wyceny /po uwzględnieniu dodatkowych kosztów inwestora/ wartości 59,13 zł/m2 - nie nasuwa większych zastrzeżeń, gdyż są to ceny poniżej przeciętnych notowań w rejonie K.-Z.