Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędziowie NSA: Anna Maria Świderska, Stefan Babiarz (sprawozdawca), Protokolant Agnieszka Lipiec, po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Gminy O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 marca 2006 r. sygn. akt I SA/Ol 107/06 w sprawie ze skargi Gminy O. na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w O. z dnia 15 grudnia 2005 r. (...) w przedmiocie badania zgodności z prawem Uchwały Rady Miejskiej w O. (...) z dnia 29 listopada 2005 r. w sprawie określenia stawek podatku od środków transportowych oddala skargę kasacyjną.
1. Wyrokiem z dnia 23 marca 2006 r., sygn. akt I SA/Ol 107/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę Gminy O. na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w O. z dnia 15 grudnia 2005 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności par. 2 Uchwały Rady Miejskiej w O. (...) z dnia 29 listopada 2005 r. w sprawie określenia stawek podatku od środków transportowych /zwanej dalej uchwałą/.
2. Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd I instancji wynika, że Gmina O. zaskarżyła powyższą uchwałę w części dotyczącej unieważnienia par. 2 uchwały, a także w części dotyczącej jej uzasadnienia. Zakwestionowany przepis uchwały wprowadzał zwolnienia od podatku od środków transportowych w 2006 r. autobusów będących w posiadaniu gminnych jednostek budżetowych, służących do dowozu dzieci do szkół. Kolegium RIO stwierdziło, że rada gminy zgodnie z art. 12 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /t.j. Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./ - zwanej dalej upol, mogła wprowadzać inne zwolnienia przedmiotowe niż określone w ust. 1 tego przepisu z wyjątkiem zwolnień dotyczących pojazdów, o których mowa w art. 8 pkt 2, 4 i 6 upol. W ocenie Kolegium Rada Miejska w O. dokonała zwolnienia przedmiotowo-podmiotowego, do czego nie miała uprawnień, i w konsekwencji naruszyła art. 14 pkt 4 upol oraz art. 217 Konstytucji RP.
3. W skardze na uchwałę Kolegium RIO pełnomocnik Gminy O. wnosząc o jej uchylenie w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, zarzucił naruszenie:
1/ prawa materialnego, polegające na błędnej wykładni art. 12 ust. 4 i 14 pkt 4 upol poprzez przyjęcie, że przedmiotowe zwolnienie w podatku od środków transportowych jest z nim sprzeczne oraz, że wprowadzone w par. 2 uchwały zwolnienie nie ma charakteru przedmiotowego,
2/ prawa materialnego, polegające na niezastosowaniu w zaistniałym stanie faktycznym art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /t.j. Dz.U. 2001 nr 55 poz. 577 ze zm./ - zwanej dalej ustawą o rio, a przez to naruszenie przepisów postępowania, tj. naruszenie podstawowych zasad procedury administracyjnej, zawartych w art. 6 i art. 10 Kpa. Podniósł także, że stanowisko Kolegium RIO jest sprzeczne z podstawową zasadą prawa podatkowego, zgodnie z którą przepisy o ulgach podatkowych nie należy interpretować rozszerzająco. Zarzucił, że uchwała Kolegium RIO błędnie określiła tytuł uchwały Rady Gminy, a także błędnie powołała się na uchylony art. 12 pkt 2 upol. Wadą o jeszcze większym znaczeniu był fakt, że przytoczony w uzasadnieniu uchwały Kolegium RIO przepis art. 14 pkt 4 upol, którego naruszenie Kolegium RIO przypisało Radzie Miejskiej w O., reguluje kwestie opodatkowania psów. W ocenie skarżącego, błędna nazwa analizowanej uchwały oraz powołanie się na uchylony przepis, na podstawie którego dokonywana była przez Kolegium RIO analiza stanu faktycznego, a także nie wskazanie naruszonego przepisu ustawy o podatkach lokalnych, powodują niezgodność z prawem uchwały Kolegium.