Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Krzymień (sprawozdawca), Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak, Sędzia del. NSA Anna Maria Świderska, Protokolant Dorota Pawlicka, po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2007 r. na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej Czesławy Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 listopada 2005 r. sygn. akt I SA/Gd 1248/02 w sprawie ze skargi Czesławy Z. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 17 maja 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Czesławy Z. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 800 (słownie: osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 10 listopada 2005 r., I SA/Gd 1248/02, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę Czesławy Z. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 17 maja 2002 r. utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w G. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, iż Skarżąca w dniu 4 maja 2001 r. zwróciła się do urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty z uwagi na nieodliczenie w 1999 r. od podstawy opodatkowania alimentów wypłacanych na rzecz synów Krzysztofa i Jakuba na podstawie umowy zobowiązującej do łożenia świadczeń alimentacyjnych w okresie pobierania przez nich nauki na uniwersytecie. Organy podatkowe odmawiając Skarżącej stwierdzenia nadpłaty argumentowały, iż z treści art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ - zwanej dalej w skrócie p.d.o.f. - jednoznacznie wynika, że alimenty wypłacane na rzecz dzieci podatnika w ogóle nie podlegają odliczeniu i to bez względu na fakt, czy ponoszenie tych wydatków ma charakter dobrowolny, czy też wynika z wyroku sądowego. Ustawodawca dopuścił bowiem możliwość dokonywania odliczeń świadczeń alimentacyjnych realizowanych wyłącznie na rzecz osób nie będących dziećmi podatnika i pod warunkiem, że wysokość tych świadczeń została ustalona wyrokiem sądowym. Izba Skarbowa zwróciła ponadto uwagę, że materiał dowodowy zgromadzony w sprawie potwierdza fakt pozostawania synów - w okresie objętym postępowaniem podatkowym - na utrzymaniu matki. Na podatniku ciążył zatem, z mocy art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, obowiązek alimentacyjny obejmujący m.in. wydatki na kształcenie dzieci w szkołach wyższych. Podkreślono, że spełnienie świadczenia w wykonaniu obowiązku ustawowego wyklucza możliwość kwalifikowania przedmiotowych alimentów jako świadczeń dobrowolnych realizowanych w wykonaniu umowy cywilnoprawnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalając skargę wyjaśnił, że wykładnia gramatyczna art. 26 ust. 1 pkt 1 p.d.o.f. jednoznacznie wskazuje, iż odliczeniu od dochodu podlegają alimenty na rzecz osób innych aniżeli dzieci /np. na rzecz byłego małżonka/ w wysokości ustalonej w wyroku alimentacyjnym. Wyłączone z tej grupy są natomiast alimenty na rzecz dzieci niezależnie od tego, czy wypłacane są dobrowolnie, czy na podstawie wyroku sądowego. W ocenie Sądu o trafności przyjętej interpretacji świadczy systematyka powołanego przepisu oraz rodzaj, charakter świadczenia i szczególny podmiot uprawniony - dziecko, a co się z tym wiąże przewidziany ustawą obowiązek łożenia na jego utrzymanie przez odpowiedni okres. W uzasadnieniu wyroku podkreślono ponadto, iż strona realizująca obowiązek alimentacyjny nie może rościć sobie uprawnienia do uprzywilejowanego traktowania przy wypełnianiu zobowiązań podatkowych. Uznanie żądania Skarżącej prowadziłoby natomiast do absurdalnych rezultatów: jeden z podstawowych obowiązków rodzicielskich uzyskiwałby bowiem niczym nieuzasadnione zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych.