Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 7 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Sz 605/18 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w B. na interpretację indywidualną Burmistrza Miasta i Gminy Gryfino z dnia 21 czerwca 2018 r. nr SKP. 310.1.2018.ISZ w przedmiocie podatku od nieruchomości 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. S.A. z siedzibą w B. na rzecz Burmistrza Miasta i Gminy Gryfino kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 7 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Sz 605/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę P. S.A. z siedzibą w B. (dalej jako "Spółka") na interpretację indywidualną Burmistrza Miasta i Gminy Gryfino (dalej jako "Burmistrz") z dnia 21 czerwca 2018 r. w przedmiocie zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od nieruchomości (treść uzasadnienia ww. wyroku dostępna jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/).
W skardze kasacyjnej Spółka, reprezentowana przez doradcę podatkowego, zaskarżyła powyższy wyrok w całości, zarzucając mu na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "P.p.s.a", naruszenie:
1) prawa materialnego przez błędną wykładnię, o której mowa w art. 174 pkt 1 P.p.s.a., art. 5 ust. 2, 3 i 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1785, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.o.l.", w zw. z § 1 ust. 1 lit. b) i § 1 ust. 2 lit. c) uchwały XXVII/223/12 Rady Miejskiej w Gryfinie z dnia 29 października 2012 r. w sprawie określenia stawek podatku od nieruchomości na terenie Miasta i Gminy Gryfino (Dz. Urz. Woj. Zach. poz. 2818) - powoływanej dalej jako "uchwała", wyrażające się w uznaniu za prawidłową wykładnię dokonaną przez Burmistrza w interpretacji, a sprowadzającą się do opodatkowania podatkiem od nieruchomości gruntów i budynków Spółki podwyższoną stawką podatku od nieruchomości w przypadku wystąpienia chociażby minimalnego związku (pośredniego lub bezpośredniego) z procesem wytwarzania energii elektrycznej, pomijając przy tym zupełnie rozumienie terminu "produkcja energii elektrycznej" funkcjonujące w prawie podatkowym (w podatku akcyzowym);
2) przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez naruszenie:
- art. 153 P.p.s.a., poprzez jego pominięcie z uwagi na niezastosowanie się do oceny prawnej zawartej w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 1991/15, pomimo związania Sądu pierwszej instancji oceną prawną wyrażoną przez Naczelny Sąd Administracyjny;
- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a., poprzez jego niezastosowanie w okolicznościach wskazujących na konieczność zastosowania, a w konsekwencji nieuchylenie interpretacji, która została wydana z naruszeniem art. 14c § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), z uwagi na poczynienie założeń co do stanu faktycznego nie wynikających z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a tym samym dokonanie oceny stanowiska Spółki w innym stanie faktycznym niż przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz poprzez fakt, że interpretacja nie wskazuje prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym, co z kolei sprawia, że Spółka nie jest w stanie zastosować się do wydanej interpretacji indywidualnej.