Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek, Protokolant Justyna Papiernik, po rozpoznaniu w dniu 4 października 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 lipca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 1313/16 w sprawie ze skargi S. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 26 sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz S. G. kwotę 3600 (słownie: trzy tysiące sześćset ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 11 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 1313/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę S. G. (dalej: skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 26 sierpnia 2016 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów
Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:
Decyzją z dnia 4 września 2015 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego (US) w G. ustalił skarżącej wysokość dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu za 2010 r. w kwocie 388.986 zł oraz zryczałtowany podatek dochodowy ustalony w wysokości 75% dochodu w kwocie 254.240 zł.
Dyrektor Izby Skarbowej (IS) w Gdańsku decyzją z dnia 26 sierpnia 2016 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy stwierdził, że przepisy art. 20 ust. 1 i ust. 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 i ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej: u.p.d.o.f.) na podstawie, których organ pierwszej instancji wydał decyzję obowiązywały w dacie jej wydania. Biorąc pod uwagę regulację zawartą w art. 4 ustawy z dnia 16 stycznia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2015 r. poz. 251; dalej: ustawa nowelizująca) Dyrektor IS uznał, że decyzja ta została wydana przed upływem terminu przedawnienia,
Organ odwoławczy wskazał, że skarżąca w związku z nabyciem w dniu 18 maja 2010 r. lokalu mieszkalnego poniosła wydatki w łącznej kwocie 327.089,32 zł. Skarżąca nie złożyła zeznania podatkowego za 2010 r., natomiast z zestawienia dochodów za lata 2005-2010 wynika, że w 2008 r. skarżąca uzyskała dochód w wysokości 475,84 zł, a w 2009 r. dochód w wysokości 91,00 zł, stanowiący nadpłatę z roku poprzedniego, co, zdaniem organu, wyklucza posiadanie oszczędności z lat ubiegłych, z których mogły być sfinansowane wydatki poniesione w 2010 r. Odnośnie do argumentów skarżącej, Dyrektor IS wskazał na brak dowodów potwierdzających dysponowanie przez nią kwotą 85.000 EUR, która miała zostać jej przekazana przez S. S. w 2002 r. tytułem depozytu i przechowywana przez skarżącą w gotówce, w mieszkaniu. Podniósł, iż skarżąca nie przedstawiła też dowodów o źródle pochodzenia wpłaconych na jej rachunek bankowy kwot w wysokości 200.000 zł i 125.000 zł i tych danych nie przekazał organowi Bank. Podkreślił, iż skarżąca pomimo wezwań nie przedłożyła historii rachunku bankowego, z którego dokonano zapłaty za lokal mieszkalny, ani nie upoważniła Naczelnika US do wystąpienia do instytucji finansowych o przekazanie tych informacji.
W skardze do Sądu pierwszej instancji skarżąca zarzuciła naruszenie szeregu przepisów postępowania oraz art. 20 ust. 1 i 3, art. 30 ust. 1 pkt 7 i ust. 8 u.p.d.o.f. Wniosła o uchylenie decyzji Dyrektora IS oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji.