Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch, Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Paweł Kowalski, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. L. i Z. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2014 r. sygn. akt VIII SA/Wa 114/14 w sprawie ze skargi G. L. i Z. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G. L. i Z. L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 14 maja 2014 r. w sprawie sygn. akt VIII SA/Wa 114/14 ze skargi G.L. i Z. L. (dalej: "Skarżący", "Skarżąca") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 listopada 2013 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.
Stan sprawy przedstawia się następująco.
Zaskarżoną decyzją z 21 listopada 2013 r., po rozpatrzeniu odwołania Skarżących, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie utrzymał w mocy swoją decyzję z 20 marca 2013 r. Przedmiotem tych decyzji była odmowa stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w R. z 29 listopada 2011 r., określająca Skarżącym zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. (174.360 zł).
Uzasadniając decyzję Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, że Skarżący 10 grudnia 2012 r. wystąpili z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z 29 listopada 2011 r., jako podstawę prawną wniosku wskazali art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 poz. 60 ze zm.; dalej: "O.p"), gdyż ich zdaniem decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Autor wniosku postawił ostatecznej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego zarzuty naruszenia przepisów O.p.: art. 70 § 1 poprzez pominięcie przedawnienia zobowiązania podatkowego skarżących; art. 23 § 1 poprzez niewłaściwe zastosowanie oraz art. 120, art. 122, art. 187 § 1, art. 191, art. 197 i art. 198 § 1 poprzez błędną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i rozstrzygnięcie wszelkich wątpliwości na niekorzyść podatników. Skarżący powołali się na wydany w innej sprawie [dotyczącej podatku od towarów i usług - dopisek Sądu], korzystny dla nich wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 października 2012 r. (sygn. akt VIII SA/Wa 1041/11).
Decyzją z 20 marca 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej odmówił stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Skarbowego z 29 listopada 2011 r., stwierdzając, że postawione we wniosku zarzuty nie mieszczą się w granicach zakreślonych w art. 247 § 1 pkt 3 O.p. Powołał się przy tym na prawomocne wyroki WSA w Warszawie z 10 października 2012 r. (VIII SA/Wa 475/12 i VIII SA/Wa 476/12) wydane w innych sprawach ze skarg Skarżących, w których Sąd stwierdził, że z dniem 16 grudnia 2011 r. doszło do skutecznego doręczenia zastępczego, zgodnie z art. 150 O.p, decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z 29 listopada 2011 r., a której stwierdzenia nieważności domagają się Skarżący w niniejszej sprawie. Dyrektor Izby Skarbowej za niezasadne uznał zatem zarzuty rażącego naruszenia art. 70 § 1 O.p. Wyjaśnił, że wystąpiły przesłanki do zastosowania przez Naczelnika Urzędu Skarbowego instytucji szacowania podstawy opodatkowania w sprawie dotyczącej określenia Skarżącym zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. Nie dopatrzył się także rażącego naruszenia innych wskazanych we wniosku przepisów postępowania, czyli art. 120, art. 122, art. 187 § 1, art. 191, art. 197 i art. 198 § 1 O.p. Podkreślił, że zarzuty Skarżących nie dotyczą samej decyzji ostatecznej, ale postępowania podatkowego zakończonego decyzją, której wzruszenia w trybie nadzwyczajnym domagają się skarżący.