Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA del. Małgorzata Bejgerowska (sprawozdawca), Protokolant Magdalena Sadzyńska, po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej L. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Łd 167/19 w sprawie ze skargi L.W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 19 grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2012 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od L. W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 8100 (słownie: osiem tysięcy sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z dnia 30 lipca 2019 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Łd 167/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - dalej w skrócie: "P.p.s.a."), oddalił skargę L. W. (dalej jako: "podatnik", "strona" lub "skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 19 grudnia 2018 r., nr [...], w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia oraz innych powołanych poniżej dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/.
Sąd pierwszej instancji przedstawił w powyższym wyroku następujący stan faktyczny.
1.1. Decyzją z dnia 19 grudnia 2018 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi, uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego L. z dnia 30 października 2017 r. ustalającą wysokość zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2012 w kwocie 855 605 zł, od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych, w wysokości 1 140 807 zł i ustalił zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. w kwocie 825 980 zł od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych w wysokości 1 101 307 zł. Z motywów rozstrzygnięcia wynika, że w 2012 r. podatnik dokonał darowizny na rzecz syna P. W. w kwocie 1 000 000 zł oraz zakupił mieszkanie (udział 1/2) za cenę 75 000 zł. W toku postępowania podatnik wskazał następujące źródła przychodów, powyższych wydatków: przychód ze sprzedaży urządzeń i technologii do produkcji porcelitu za łączną kwotę 705 000 USD, surowce do produkcji o wartości 644 770,92 zł (po denominacji) i płynnego złota o wartości 7 087,50 USD, według spisu z natury sporządzonego na dzień 30 czerwca 1994 r. (zakończenie działalności), wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika pod nazwą PPHU "I. L.", zakup i sprzedaż dolarów amerykańskich w latach 2002-2008. W celu udokumentowania źródeł finansowania wydatków poniesionych w 2012 r. i 2013 r. strona przedłożyła m.in. sporządzone w 2003 r. "Stanowisko B. B. R. "E." Sp. z o.o. w L.", mające dotyczyć 1994 r., z którego wynika spis z natury - remanent sporządzony przez firmę "L." na dzień 30 czerwca 1994 r. wykazujący wartość remanentu surowców do produkcji w kwocie 644 770,92 zł (po denominacji) oraz złoto w płynie 14 karatowe o wartości 7 087,50 USD. Organ odwoławczy uznał, że deklarowanych kwot strona nie udokumentowała. Na okoliczność sprzedaży w 2001 r. linii produkcyjnej i urządzeń do produkcji porcelitu za łączną kwotę 705 000 USD, nie przedłożono żadnego wiarygodnego dowodu. Jedynym dokumentem złożonym do akt sprawy jest kopia oświadczenia z dnia 3 czerwca 2001 r., z którego wynika, że pośrednik H. P. przekazał L. W. kwotę 705 000 USD za zakupione przez firmę P. z D. urządzenia i technologię. Administracja podatkowa Ukrainy nie mogła potwierdzić powyższej transakcji, z uwagi na brak danych nabywcy. Niemożliwe było również przesłuchanie pośrednika H. P., gdyż od 2011 r. świadek nie żyje. W toku postępowania nie udało się przesłuchać ani podatnika, ani jego synów: M. W. i P. W. (zawnioskowanych przez stronę). Odnośnie twierdzeń podatnika o sprzedaży w 2002 r. dolarów amerykańskich - po kursie 4,08 zł i ponownego nabycia tej waluty w 2008 r. po kursie 2,00 zł i kolejnej sprzedaży w latach 2012-2013, strona przedłożyła jedynie dowody sprzedaży dolarów amerykańskich w latach 2012-2013. Podatnik nie udokumentował kiedy dokonał nabycia sprzedanych w latach 2012-2013 dolarów. W ocenie organu odwoławczego, strona nie dysponowała środkami finansowymi pozwalającymi na nabycie tak znacznej ilości waluty obcej. Stąd też dokonaną w latach 2012-2013 sprzedaż dolarów amerykańskich potraktowano jako ujawnienie w dacie sprzedaży zgromadzonego mienia, stanowiące - zgodnie z art. 25b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm. - dalej w skrócie: "u.p.d.o.f.") - wydatek z tych lat. Strona nie przedłożyła żadnego dowodu na posiadanie (ani możliwość posiadania) tego mienia w latach wcześniejszych. Zdaniem organów podatkowych, brak jakichkolwiek dowodów, nawet pośrednich, uprawdopodobniających wersję podatnika, powoduje, że jego twierdzenia o milionowych oszczędnościach, zgromadzonych wiele lat wcześniej zostały uznane za niewiarygodne.