Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogusław Dauter (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Sylwester Golec, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 13 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SA/Gl 1586/16 w sprawie ze skargi G.S. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia 5 października 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w K. na rzecz G.S. kwotę 460 (słownie: czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z 13 kwietnia 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 1586/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę G.S. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z 5 października 2016 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r.
Stan sprawy sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następująco:
Po przeprowadzeniu kontroli skarżącego w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług za 2010 rok, doszło do wydania przez Dyrektora UKS decyzji z 9 marca 2015 r., którą określono skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w kwocie 90.260 zł.
W dniu 23 listopada 2015 r. do organu kontroli wpłynął wniosek strony o stwierdzenie nieważności decyzji z 9 marca 2015 r., który oparty został na art. 248 § 1 w związku z art. 247 § 1 pkt 3) i pkt 5) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015, poz. 613 ze zm., dalej: o.p.).
Decyzją z 18 kwietnia 2016 r. Dyrektor UKS odmówił stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej wydanej przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z 9 marca 2015 r.
Decyzją z 5 października 2016 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej utrzymał w mocy decyzję z 18 kwietnia 2016 r., uznając, że kontrolowana decyzja z 9 marca 2015 r. nie jest dotknięta żadną z wad kwalifikowanych wymienionych w art. 247 § 1 o.p.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach podatnik zarzucił naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 247 § 1 pkt 3), art. 247 § 1 pkt 5), art. 233 § 1 pkt 1 i art. 248 § 3 o.p. w związku z art. 31 ust. 1 u.k.s., a także art. 121 § 1, art. 122, art. 124, art. 187 § 1 oraz art. 191 o.p.
Organ kontroli w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.
Oddalając skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018, poz. 1302 ze zm., dalej: p.p.s.a.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wskazał, że spór w sprawie dotyczy prawnopodatkowej kwalifikacji osiąganych przez skarżącego w badanym roku podatkowym przychodów z tytułu czynności wykonywanych w ramach umowy z dnia 15 maja 2009 r. o świadczenie usług sportowo-reklamowych, zawartej przez skarżącego, prowadzącego działalność gospodarczą, z klubem sportowym L. S.A. W kontrolowanej decyzji z dnia 9 marca 2015 r. organ podatkowy uznał, że przychody osiągnięte przez podatnika na podstawie tej umowy (kontraktu) są przychodami z działalności wykonywanej osobiście i przychodami z uprawiania sportu. Stanowisko to zostało podtrzymane w postępowaniu o stwierdzenie nieważności wskazanej decyzji. Pełnomocnik skarżącego nie zgadza się z takim poglądem wskazując, że przychody ze wspomnianej umowy są przychodami z prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.