Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), , Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koninie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 2277/15 w sprawie ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koninie z dnia 8 września 2015 r., nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koninie na rzecz O. S.A. z siedzibą w W. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Po 2277/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, po rozpoznaniu skargi O. S.A. z siedzibą w W. (dalej: "spółka", "skarżąca", "strona") uchylił postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 8 września 2015 r. oraz poprzedzające je postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 19 marca 2015 r. w przedmiocie zawieszenia z urzędu postępowania odwoławczego od decyzji Burmistrza Miasta K. określającej wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2009 i 2010 r. do czasu rozstrzygnięcia przez sąd powszechny zagadnienia wstępnego w postaci ustalenia istnienia umowy sprzedaży i leasingu zwrotnego z dnia 31 stycznia 2009 r. zawartej pomiędzy poprzednikiem prawnym O. S.A. - T. S.A. a T. sp. z o.o.
Ze stanu faktycznego przedstawionego przez sąd pierwszej instancji wynika, że Burmistrz Miasta K. decyzją z dnia 16 grudnia 2014 r. określił spółce - następcy prawnemu T. S.A. - wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2009 r. w kwocie 54313 zł oraz za 2010 r. w kwocie 36351 zł.
Od powyższej decyzji spółka wniosła odwołanie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. postanowieniem z dnia 19 marca 2015 r. zawiesiło z urzędu, na podstawie art. 201 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.; dalej: o.p.), postępowanie odwoławcze od decyzji organu pierwszej instancji do czasu rozstrzygnięcia przez sąd powszechny zagadnienia wstępnego w postaci ustalenia istnienia umowy sprzedaży i leasingu zwrotnego z dnia 31 stycznia 2009 r. Umową tą T. S.A. zbyła na rzecz T. Sp. z o.o. budowle sieciowe położone na terenie wszystkich gmin w Polsce. Organowi odwoławczemu z urzędu jest wiadomym, że Prezydent Miasta W. i Prezydent Miasta W. wystąpili z powództwami do sądu powszechnego o ustalenie istnienia umowy z dnia 31 stycznia 2009 r. Zdaniem SKO, umowa ta była umową pozorną i faktycznie nie doszło do przeniesienia własności kanalizacji kablowej. Uwzględniając powyższe SKO stwierdziło, że w rozpoznawanej sprawie rozstrzygnięcie sądu powszechnego stanowi zagadnienie wstępne istotne dla określenia spółce wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 i 2010 r., albowiem od rozstrzygnięcia tego zagadnienia wstępnego zależy ustalenie przedmiotu opodatkowania w badanej przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze sprawie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. postanowieniem z dnia 8 września 2015 r., po rozpatrzeniu zażalenia spółki, utrzymało w mocy swoje rozstrzygnięcie z dnia 19 marca 2015 r. W motywach postanowienia podkreślono, że umowa sprzedaży i leasingu zwrotnego z dnia 31 stycznia 2009 r. dotyczyła sprzedaży infrastruktury telekomunikacyjnej, co oznacza, że przedmiotem tej umowy były budowle sieciowe, w tym kanalizacja kablowa, położone na terenie wszystkich gmin w kraju, na terenie których spółka posiadała infrastrukturę telekomunikacyjną, w tym także budowle położone na terenie gminy K. Zdaniem organu nie do zaakceptowania jest stanowisko, w świetle którego w razie ustalenia przez sąd powszechny, w wyniku wniesienia pozwu przez Prezydentów Miasta W., Miasta G. i Miasta W., nieistnienia stosunku prawnego - umowy sprzedaży i leasingu zwrotnego z dnia 31 stycznia 2009 r. - umowa ta wywoływałaby skutki prawne w odniesieniu do innych organów podatkowych. SKO w K. zwróciło uwagę, że zasada dwuinstancyjności postępowania podatkowego nakłada na organ odwoławczy obowiązek ponownego ustalenia stanu faktycznego zawisłej przed nim sprawy, przy czym niedopuszczalnym jest ograniczenie się do stwierdzenia, że ustalenia organu pierwszej instancji są prawidłowe.