Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędziowie NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), NSA Jan Rudowski, Protokolant Katarzyna Pawłowska-Mazur, po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 2204/12 w sprawie ze skargi A. Z. na postanowienie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 23 maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie z wniosku o umorzenie postępowania w zakresie dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. Z. na rzecz Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2013 r., II SA/Wa 2204/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A.Z. (zwanej dalej skarżącą) na postanowienie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 23 maja 2012 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie z wniosku o umorzenie postępowania w zakresie dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2004 r.
2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd pierwszej instancji wynikało, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w S. decyzją z dnia 24 listopada 2010 r. ustalił skarżącej zobowiązanie podatkowe z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2004 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących z nieujawnionych źródeł.
Pismem z dnia 13 października 2011 r. skarżąca złożyła do organu wniosek o umorzenie postępowania, wskazując, że decyzja z dnia 24 listopada 2011 r., ustalająca zobowiązanie podatkowe - nie została skutecznie doręczona, co spowodowało, iż nie weszła ona do obrotu prawnego i tym samym nie wywołała skutków prawnych, co w konsekwencji doprowadziło do przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zachodziła zatem konieczność umorzenia postępowania z uwagi na jego bezprzedmiotowość.
Dyrektor UKS wyjaśnił, że postępowanie na które skarżąca wskazywała nie mogło stać się bezprzedmiotowe, gdyż zostało zakończone poprzez doręczenie decyzji z dnia 24 listopada 2010 r. ustalającej skarżącej zobowiązanie podatkowe. Brak złożenia odwołania uczynił tę decyzję ostateczną i prawomocną. Ze względu na to, że postępowanie to było już zakończone - nie mogło być ponownie zakończone poprzez wydanie kolejnej decyzji (tym razem umarzającej) poza trybem wznowienia postępowania, czego jednak skarżąca nie żądała.
W dniu 22 grudnia 2011 r. skarżąca wniosła zażalenie na powyższe postanowienie, zarzucając mu naruszenie:
- art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej: ord. pod., poprzez ograniczenie uzasadnienia zaskarżonego postanowienia do stwierdzenia, że decyzja została skutecznie doręczona - bez wskazania okoliczności uzasadniających takie stwierdzenie, w sytuacji gdy fakt wadliwego doręczenia decyzji podatkowej stanowiło istotę tego postępowania;
- art. 148 § 1 w związku z art. 150 § 1 pkt 1 ord. pod., poprzez uznanie decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe z dnia 24 listopada 2010 r. za skutecznie doręczoną, podczas gdy została ona nadana na adres zameldowania skarżącej i uznana za doręczoną po upływie 14 dni przechowywania przez pocztę - tymczasem winna ona zostać nadana na adres zamieszkania, który był znany organowi podatkowemu i w przypadku braku możliwości doręczenia jej osobiście lub domownikowi - zostać przechowana przez pocztę miejsca zamieszkania przez okres 14 dni;
- art. 258 § 1 pkt 1 ord. pod., poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy decyzja ustalająca zobowiązanie podatkowe skarżącej nie została skutecznie doręczona przed upływem terminu przedawnienia tego zobowiązania, a zatem stała się bezprzedmiotowa.