Sprostowano sentencję wyroku postanowieniem z dnia 19.06.2006 r. [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 stycznia 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędziowie NSA Marian Jaździński (spr.), Krystyna Nowak, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "M." Spółki z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 sierpnia 2004 r. sygn. akt I SA/Ka 886/03 w sprawie ze skargi "M." Spółki z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 25 marca 2003 r. (...) w przedmiocie określenia wysokości podatku dochodowego od osób prawnych za 1995 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "M." Spółki z o.o. z siedzibą w K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 5.400,00 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Wyrokiem z dnia 12 sierpnia 2004 r., I SA/Ka 886/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach orzekł o oddaleniu skargi Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "M." z siedzibą w K. na decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 25.03.2003 r., (...), w przedmiocie określenia temuż podatnikowi wysokości podatku dochodowego od osób prawnych za rok 1995.
Z uzasadnienia tego wyroku wynika, iż po rozpatrzeniu odwołania Spółki z o.o. "M." z siedzibą w K. od decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w K. z dnia 27.04.2000 r., (...), określającej na kwotę 2.320.687 zł wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 1995 i na kwotę 2.311.244 zł zaległość podatkową w tymże podatku, a także odsetki za zwłokę od tej zaległości wyliczone na dzień 27.04.2000 r. w kwocie 5.056.859,40 zł, Izba Skarbowa w K. uchyliła zaskarżoną decyzję w części dotyczącej odsetek za zwłokę od zaległości podatkowej i od zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za 1995 r. i określiła temuż podatnikowi odsetki za zwłokę od zaległości podatkowej i od zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za 1995 r. w kwocie łącznej 2.914.730,90 zł, tj. w kwocie o 2.142.128,50 zł niższej od określonej w decyzji organu pierwszej instancji, a w pozostałej części utrzymała zaskarżoną decyzję w mocy.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że podstawę wydania tej decyzji stanowił wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego w Katowicach z dnia 4.11.2002 r., I SA/Ka 592/01, którym uchylono decyzję Izby Skarbowej w K. z dnia 22.02.2001 r., (...), utrzymującą w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w K. z dnia 27.04.2000 r., (...) i w uzasadnieniu którego to wyroku stwierdzono, iż stosując przepis art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 14.06.1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym organy podatkowe były w pełni uprawnione do uznania, że przychód uzyskany z działalności polegającej na odprzedaży w handlu hurtowym towarów bezpośrednio importowanych przez Spółkę, jako wykraczający poza zakres zezwolenia z dnia 4.01.1990 r., podlegał w roku 1995 opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wyrażono tamże pogląd, że oceny tej nie zmieniają także pozostałe argumenty prezentowane przez skarżącą Spółkę, co do których organ odwoławczy przedstawił wywody w pełni aprobowane przez skład orzekający w sprawie, a dotyczące naruszenia art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości, niewłaściwego rozliczenia różnic kursowych z uwagi na fakt, iż wielkość tych różnic nie ma odbicia w zapisach księgowych spółki, naruszenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż przyjęty przez spółkę sposób księgowania przyrostu stanu produktów nie ma, jego zdaniem, wpływu na podstawę opodatkowania, błędną interpretację kosztów marketingowych. Jednocześnie Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił w uzasadnieniu tegoż wyroku, że zaskarżona decyzja nie jest wolna od wad, które powodują konieczność jej wyeliminowania z obrotu prawnego, o ile bowiem sama wysokość zaległości podatkowej określona została w niej prawidłowo, o tyle odsetki za zwłokę zostały ustalone błędnie, skoro nie uwzględniono wpłat otrzymanych od skarżącej Spółki, które kwotę tę pomniejszały. Spowodowało to naruszenie dyspozycji art. 53 par. 4 w związku z art. 59 Ordynacji podatkowej. Tym samym rozstrzygnięcie w tym zakresie uznane zostało za wadliwe.