Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Jacek Niedzielski (sprawozdawca), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. W. i R. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Po 759/13 w sprawie ze skargi H. W. i R. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od H. W. i R. W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu kwotę 7200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1.1. Wyrokiem z 27 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Go 759/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę H. W. i R. W. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 maja 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.
1.2. Z uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wynika, że Dyrektor Urzędu Kontroli decyzją z dnia 24 stycznia 2013 r. określił H. W. i R. W. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w kwocie 374.566 zł. W uzasadnieniu organ I instancji stwierdził miedzy innymi zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę 1.542.690,57 zł w tym o kwotę 1.529.569,20 zł wynikającą z faktur wystawionych przez A. Spółka z o.o. (dalej A.) oraz W. z o.o. (dalej W.) na zakup oleju napędowego. Zdaniem organu I instancji z zeznań i wyjaśnień pracowników tych spółek wynika jednoznacznie, że spółki w 2006 r. nie dokonywały zakupu oleju napędowego, zatem nie dysponowały paliwem, które mogłoby być przedmiotem rzeczywistych transakcji gospodarczych. W okresie tym działalność spółek sprowadzała się do prowadzenia pozornych czynności zakupu i sprzedaży oleju napędowego i wprowadzania do obrotu gospodarczego "pustych" faktur, które nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji. Obie spółki nie posiadały koncesji na obrót paliwami ciekłymi, nie dysponowały infrastrukturą niezbędną do prowadzenia tego rodzaju działalności, taką jak: baza paliwowa, stacje paliw, zbiorniki na paliwo, dystrybutory, cysterny, a także nie zatrudniały pracowników, którzy mogliby wykonywać czynności związane z handlem paliwami, tj. kierowców, osoby do obsługi klientów.
Swoje ustalenia organ kontroli skarbowej oparł między innymi na dowodach włączonych w poczet materiału dowodowego takich jak: wynik kontroli z dnia 30 maja 2011r. wydany dla H. w zakresie prawidłowości ustalenia dochodu uzyskanego przez wspólników z działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki w 2006 r., decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z 29 czerwca 2010 r. wydaną dla A. w zakresie podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2006r., decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia 24 maja 2011r. wydaną dla Spółki W. w zakresie podatku od towarów i usług za okres od października 2006r. do czerwca 2007r., dowody zgromadzone w toku postępowania kontrolnego prowadzonego wobec H.
1.3. W odwołaniu od decyzji organu I instancji zarzucono naruszenie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez wydanie decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. w sytuacji, gdy zobowiązanie uległo przedawnieniu z dniem 31 grudnia 2012 r. Nadto zarzucono naruszenie: - art. 121 § 1 w związku z art. 207 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez nierozpoznanie sprawy, a poprzestanie jedynie na powieleniu argumentacji zawartej w decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Z. z dnia 29 października 2012 r. dotyczącej określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. M. W.,