Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 stycznia 2015 r. sygn. akt I SA/Gd 1400/14 w sprawie ze skargi S. P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w B. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 4 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. P. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z 21 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 1400/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, oddalił skargę S. P. na postanowienie Ministra Finansów z 4 września 2014 r., w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Ze stanu faktycznego przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynikało, że Minister Finansów postanowieniem z 4 września 2014 r., utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 czerwca 2014 r., którym odmówiono skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Skarżący 23 maja 2014 r. (data wpływu) złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z 10 marca 2014 r. Jako przyczynę uchybienia terminu pełnomocnik skarżącego wskazał na błędną informację o dacie doręczenia przesyłki zawierającej wspomnianą interpretację indywidualną, jaką otrzymał od pracownika kwiaciarni prowadzonej na parterze budynku, w którym znajduje się również jego kancelaria, a której to osobie doręczono tę przesyłkę. Pełnomocnik podał, że przesyłkę pracownik kwiaciarni przekazał mu 20 marca 2014 r. podając, że doręczyciel korespondencję tę pozostawił dla niego 19 marca 2014 r. Pełnomocnik strony powyższą informację odnotował na egzemplarzu interpretacji i będąc przekonany o prawidłowości uzyskanej informacji (niezależnie od faktu nieprawidłowości doręczenia tej korespondencji do rąk osoby nieuprawnionej) dokonał obliczenia terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa na dzień 2 kwietnia 2014 r. We wniosku pełnomocnik wyjaśnił także, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, dokonując samodzielnie wszystkich czynności związanych z jej prowadzeniem. W prowadzeniu kancelarii w siedzibie jej nie korzysta z pomocy osób trzecich przy obsłudze biurowej, nie zatrudnia też żadnych osób do pomocy przy wykonywaniu czynności. Podkreślił, że nie udzielał również pocztowego upoważnienia do odbioru pism sądowych adresowanych do niego innym osobom.
Minister Finansów postanowieniem z 23 czerwca 2014 r., odmówił przywrócenia terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Po rozpatrzeniu odwołania Minister Finansów postanowieniem z 4 września 2014 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Organ odwołał się do art. 162 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) i wyjaśnił, iż datą doręczenia pisma adresatowi jest dzień odebrania pisma przez dorosłego domownika, sąsiada lub dozorcę domu. Datą doręczenia nie jest natomiast dzień faktycznego przekazania pisma adresatowi przez te osoby. Okoliczność, że osoba, której wręczono pismo za pokwitowaniem, nie oddała pisma adresatowi, nie ma wpływu na skuteczność doręczenia. Zdaniem organu doręczenie do rąk sąsiada - pracownika kwiaciarni prowadzonej na parterze budynku, w którym znajduje się Kancelaria - było skuteczne i wywarło stosowne skutki prawne, w szczególności rozpoczął swój bieg termin do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Organ zauważył, iż pełnomocnik skarżącego będący adwokatem, nie powinien był opierać się wyłącznie na oświadczeniu pracownika kwiaciarni co do daty doręczenia przesyłki przez doręczyciela pocztowego i tym samym błędna w tym zakresie informacja nie wystarcza do wyłączenia jego winy w uchybieniu terminowi. Wskazał też, że pełnomocnik składając wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w ostatnich dniach przed upływem terminu godził się na ryzyko jego uchybienia, tym bardziej, że nie sprawdził oświadczenia pracownika kwiaciarni co do daty doręczenia przesyłki u operatora pocztowego.