Skuteczne podniesienie zarzutu uchybienia wymogom art. 141 par. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) nie jest uzależnione od konieczności wykazania w skardze kasacyjnej jego możliwego wpływu na wynik sprawy, natomiast wymaga wykazania, że uzasadnienie wyroku utrudnia lub wyklucza rzeczowe przedstawienie zarzutów merytorycznych.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Edyta Anyżewska, Sędziowie NSA Andrzej Grzelak (sprawozdawca), del. WSA Ludmiła Jajkiewicz, Protokolant Honorata Klósek, po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 1 czerwca 2006 r. sygn. akt I SA/Sz 732/05 w sprawie ze skargi M. U. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia 26 sierpnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Szczecinie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w S. na rzecz M. U. kwotę 3550 (trzy tysiące pięćset pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 stycznia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. U. z tym uzasadnieniem, że treść uzasadnienia kwestionowanej decyzji i zawarta w niej argumentacja nie zostały wydane z naruszeniem wskazywanych przepisów Ordynacji podatkowej.
Relacjonując przebieg postępowania wskazano, że decyzją Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowej w S. z dnia 3 grudnia 2004 r. ustalono podatniczce podatek dochodowy od osób fizycznych za 1998 r. w kwocie 62.462,30 zł od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów.
Organ I instancji odmówił wiarygodności składanym oświadczeniom podatniczki dotyczącym zgromadzonych środków pieniężnych stwierdzając, że analiza przedstawionych rozliczeń nie daje podstaw do przyjęcia, że strona dysponowała większymi środkami wskazanymi w rachunku zysków i strat za okres od stycznia do czerwca 1998 r. Zakwestionowano fakt zgromadzenia przez skarżącą oszczędności w latach 1994-1998 i uznano, że nie posiadała ona wystarczających środków na pokrycie wydatków poniesionych w 1998 r., a kwota stanowiąca nadwyżkę wydatków na ujawnionymi przychodami wynosi 83.282,67 zł.
W odwołaniu od decyzji podatniczka wnosiła o jej uchylenie i umorzenie postępowania bądź przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zarzuciła decyzji naruszenie przepisów prawa podatkowego w zakresie prowadzenia postępowania podatkowego poprzez nienależyte rozpatrzenie zebranego materiału dowodowego i dokonanie niewystarczająco wyczerpującego uzasadnienia faktycznego i prawnego zaskarżonej decyzji, naruszenie art. 68 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, po. 926 ze zm.; w skrócie: Op) ze względu na przedawnienie oraz art. 20 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.; w skrócie: updof) poprzez niewłaściwe przyjęcie dochodu podatniczki w wysokości dochodu osiągniętego do dnia 30 czerwca 1998 r. zamiast w skali całego roku.
Postanowieniem z dnia 25 stycznia 2005 r. organ odwoławczy przekazał sprawę organowi I instancji celem uzupełnienia dowodów, a następnie zaskarżoną decyzją podtrzymał stanowisko przedstawione w decyzji organu I instancji.
Skargę od decyzji organu I instancji złożyła podatniczka wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania ewentualnie umorzenie postępowania zarzucając decyzji naruszenie art. 20 ust. 1 i 3 updof oraz art. 180, art. 187 § i art. 197 § 1 Op.
Rozpoznając skargę WSA przytoczył treść art. 20 ust. 1 updof i stwierdził, że punktem wyjścia dla ustalenia faktu osiągnięcia przez podatnika przychodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu jest poniesienie w roku podatkowym określonych wydatków względnie zgromadzenie w tymże okresie określonych zasobów finansowych. Wykazanie, że wydatki i zasoby finansowe mają pokrycie w opodatkowanych lub wolnych od opodatkowanych źródłach przychodów lub we wcześniej posiadanych zasobach finansowych leży w interesie podatnika.