Opinia, o której mowa w art. 12 ust. 1, art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej /Dz.U. nr 123 poz. 1291/, nie stanowi "zagadnienia wstępnego", gdyż nie jest rozstrzygnięciem w sprawie. W postępowaniu restrukturyzacyjnym opinia Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest elementem materiału dowodowego w sprawie restrukturyzacji, która winna być traktowana na równi z innymi warunkami, jakie musi spełniać przedsiębiorca ubiegający się o umorzenie należności podatkowych na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 166 poz. 1287 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA del. Paweł Chmielecki, Protokolant Justyna Bluszko - Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 13 września 2006 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Fabryki Maszyn S.A. w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 maja 2005 r. sygn. akt I SA/Lu 91/05 w sprawie ze skargi Fabryki Maszyn S.A. w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 22 grudnia 2004 r. (...) w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie restrukturyzacji zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r. z odsetkami. 1) uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w L. na rzecz Fabryki Maszyn S.A. w L. kwotę 440 /czterysta czterdzieści/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 25 maja 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjnym w Lublinie oddalił skargę Fabryki Maszyn S.A. w L. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 22 grudnia 2004 r. w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie restrukturyzacji zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za 1996 r. z odsetkami.
2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżone postanowienie zgodne jest z prawem, a w szczególności ma umocowanie w art. 201 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej w związku z art. 12 i art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej. Sąd wyjaśnił, iż stosownie do art. 201 par. 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy zawiesza postępowanie, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji jest uzależnione od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd.
Przepis ten nie zawiera definicji "zagadnienia wstępnego", a w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, iż mamy z nim do czynienia, gdy rozstrzygnięcie merytoryczne sprawy będącej przedmiotowej postępowania uzależnione jest od wcześniejszego rozstrzygnięcia zagadnienia materialnoprawnego, które z istoty swej należy do kompetencji innego organu administracyjnego lub sądu /Komentarz do Ordynacji podatkowej, C. Kosikowski i inni, Dom Wydawniczy "ABC" 2002, s. 468, wyrok z dnia 1 kwietnia 1998 r. - III SA 24/97 - Lex 34690/.
W ocenie Sądu z zagadnieniem prejudycjalnym mamy do czynienia wówczas, gdy rozstrzygnięcie sprawy uwarunkowane jest uprzednim rozstrzygnięciem kwestii prawnej w drodze orzeczenia. Sąd zauważył, że zawieszenie postępowania restrukturyzacyjnego, zmierzającego do umorzenia należności podatkowych może nastąpić jedynie wtedy, gdy rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd pozostaje w takim związku z postępowaniem podatkowym, że bez jego rozstrzygnięcia nie jest możliwe rozstrzygnięcie sprawy podatkowej.
Umorzenie należności podatkowych jest niewątpliwie pomocą publiczną w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską /t.j. z dnia 24 grudnia 2002 r. Dz.Urz. UE.C Nr 325 poz. 3/, gdyż jest nią wszelka pomoc przyznawana przez państwo w jakiejkolwiek formie, stąd wydanie decyzji o zakończeniu restrukturyzacji będzie możliwie po zaopiniowaniu i notyfikacji tej pomocy w trybie przewidzianym w rozdziale 2 i 3 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.
Od dnia 1 maja 2004 r. w związku z wejściem w życie Traktatu Akcesyjnego z dnia 16 kwietnia 2003 r., Rzeczpospolita Polska stała się państwem członkowskim Wspólnoty Europejskiej i podlega wszelkim normom prawa wspólnotowego, bez potrzeby inkorporacji, a to oznacza, że od tego dnia na terytorium Polski obowiązuje prawo wspólnotowe, stanowiąc część krajowego porządku prawnego, zaś w przypadku kolizji regulacje prawa wspólnotowego mają pierwszeństwo przed normami krajowymi, co wynika wprost z art. 91 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zasady bezpośredniego skutku, pierwszeństwa i efektywności stosowane są także w zakresie wspólnotowego prawa pomocy publicznej.