Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej G. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Gd 1024/13 w sprawie ze skargi G. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 22 maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie zaliczenia nadpłaty na poczet podatku od nieruchomości oddala skargę kasacyjną.
Wyrokiem z dnia 20 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 1024/13, w sprawie ze skargi G. S.A. z siedzibą w W. (dalej: "Spółka") na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 22 maja 2013 r. w przedmiocie zaliczenia nadpłaty, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę.
Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 22 maja 2013 r., po rozpatrzeniu zażalenia Spółki, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku, działając na podstawie art. 76 § 1, art. 76a § 1 i art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej "O.p."), utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta Miasta G. z dnia 12 kwietnia 2013 r. w sprawie zaliczenia nadpłaty w wysokości 1.543.998,00 zł.
Podstawą rozstrzygnięcia był następujący stan faktyczny:
Decyzją z dnia 28 września 2011 r. Prezydent Miasta G. określił Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za rok 2005 w wysokości 3.536.253,30 zł. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku decyzją z dnia 11 stycznia 2012 r. uchyliło powyższą decyzję i umorzyło postępowanie w sprawie. W wyniku powyższego powstała nadpłata w podatku od nieruchomości w łącznej wysokości 1.543.998,23 zł - wynikająca z wpłaty podatnika dokonanej w dniu 22 grudnia 2010 r. w kwocie 938.985,90 zł oraz zwrotu uzyskanego z postępowania egzekucyjnego z dnia 27 grudnia 2010 r. w kwocie 605.012,10 zł. W dniu 6 lutego 2012 r. Spółka złożyła deklarację za rok 2012 w podatku od nieruchomości, z której wynika zobowiązanie podatkowe w łącznej wysokości 2.624.565,00 zł. Prezydent Miasta G. postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2013 r. zaliczył nadpłatę w kwocie 1.543.998,00 zł na bieżące raty podatku od nieruchomości za miesiąc listopad 2011 r. (w wysokości 16.638,77 zł), za okres od stycznia do czerwca 2012 r. (w łącznej wysokości 1.312.278,00) oraz częściowo na ratę za miesiąc lipiec 2012 r. (w wysokości 215.081.23 zł).
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył pełnomocnik Spółki zarzucając organowi pierwszej instancji naruszenie art. 76 § 1 O.p. w związku z art. 3 pkt 3 lit. b) O.p. i art. 5 O.p., poprzez błędne przyjęcie, że bieżącym zobowiązaniem podatkowym w podatku od nieruchomości jest zobowiązanie zadeklarowane przez podatnika na rok podatkowy; art. 76 § 1 O.p. poprzez zaliczenie części nadpłaty w kwocie 16.638,77 zł na poczet raty podatku od nieruchomości za listopad 2011 r.; art. 76 § 1 oraz art. 78 § 1 i art. 78 § 4 O.p. poprzez nieuwzględnienie w zaskarżonym postanowieniu oprocentowania nadpłaty podatku od nieruchomości i braku zwrotu tego oprocentowania.
Postanowieniem z dnia 22 maja 2013 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie. W uzasadnieniu wskazało treść art. 76 § 1 i art. 76a § 1 O.p. i wyjaśniło, że postanowienie o zaliczeniu nadpłaty jest aktem formalnym, nieprzesądzającym o istnieniu zaległości podatkowej, lecz informującym o sposobie zaliczenia tej wpłaty. Zaliczenie to następuje z mocy prawa. Postanowienie o zaliczeniu potwierdza jedynie jego dokonanie. W postanowieniu o zaliczeniu nie dokonuje się weryfikacji wysokości zobowiązania podatkowego lub zaległości. Kwoty te są ustalane lub określane we właściwym dla nich trybie.