Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.) Sędziowie: WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz WSA Bożena Marciniak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 6 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi P.S. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 4 lipca 2015 r. o wyjaśnienie wątpliwości co do treści postanowienia z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] oddala skargę.
Pismem z 11 sierpnia 2015 r., uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2016 r. P.S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 4 lipca 2015 r. o wyjaśnienie wątpliwości co do treści orzeczenia nr [...].
W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:
Postanowieniem z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] Prezydent [...] odmówił wyłączenia pracowników Ośrodka Pomocy Społecznej [...] od oddziału w sprawie.
Postanowieniem z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] Prezydent [...] sprostował z urzędu oczywistą omyłkę pisarską w postanowieniu z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w ten sposób, że w wierszu piętnastym na stronie pierwszej w miejsce "[...]" wpisano " [...]".
Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], po rozpoznaniu zażalenia P.S., utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta [...] z dnia [...] maja 2015 r. nr [...].
Pismem z dnia 4 lipca 2015 r. P.S. złożył wniosek o wyjaśnienie wątpliwości co do treści tego postanowienia.
Pismem z dnia 11 sierpnia 2015 r., skarżący wezwał Kolegium do zaprzestania naruszeń prawa w zakresie złożonego przez niego wniosku o wyjaśnienie wątpliwości, co do treści postanowienia [...], a następnie wniósł wskazaną na wstępie skargę.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o odrzucenie skargi i podało, że skarżący nadsyła do organu liczną korespondencję, w której występuje z wnioskami o sprostowanie oczywistych omyłek, uzupełnienie pouczenia, stwierdzenie nieważności decyzji, wygaśnięcie decyzji, wznowienie postępowań czy wyłączenie członków Kolegium. Od grudnia 2013 r. do 27 kwietnia 2015 r. wpłynęło 281 wniosków skarżącego. Podania, które nie dotyczyły spraw, o jakich mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.) oraz art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 163 ze zm.), jak również wnioski, których treść była identyczna z wnioskami już wcześniej rozstrzygniętymi, zgromadzono w segregatorach i pozostawiono nierozpoznane. Podstawą prawną działania organu była treść art. 239 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, a jego intencją było uniemożliwienie skarżącemu zdezorganizowania pracy organu. Z tej przyczyny nie nadano biegu żądaniom skarżącego dotyczącym postanowienia [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Skarga jest niezasadna.
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 15 sierpnia 2015 r., przywoływanej dalej jako "p.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie m.in. w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a. Jej podstawowym celem jest ochrona jednostki przed nieuzasadniona zwłoką organu w załatwieniu sprawy administracyjnej i doprowadzenie do wydania przez organ w tejże sprawie stosownego aktu. Zgodnie bowiem z art. 149 § 1 p.p.s.a. uwzględnienie skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach wymienionych w komentowanym przepisie polega na zobowiązaniu organu administracji publicznej do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji albo dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. W takiej sytuacji jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa.