Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Radom Sędziowie Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska (sprawozdawca) Sędzia WSA Maria Tkacz - Rutkowska Protokolant: starszy specjalista Katarzyna Motyl po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 28 lipca 2021 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 7 sierpnia 2019 r., nr SKO 4201/23/19 w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości spółki z tytułu opłaty rocznej za 2014 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu na rzecz E. K. kwotę 500,00 zł (pięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Marszałek Województwa Dolnośląskiego decyzją z dnia 11 czerwca 2019 r., nr DBG.FK.3225.17.2019.11 orzekł o solidarnej odpowiedzialność całym swym majątkiem E. K. (dalej: Strona, Skarżąca) za zaległość Z. Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej (dalej: Spółka) z tytułu opłaty rocznej za rok 2014 wraz z odsetkami za zwłokę w płatności należności i zobowiązującej E. K. do zapłaty kwoty łącznej w wysokości 14.900,02 zł oraz dalszych odsetek za zwłokę w przypadku nieuregulowania ww. kwoty w wyznaczonym terminie,
Strona wniosła odwołanie od ww. decyzji organu I instancji.
Samorządowe Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu decyzją z dnia 7 sierpnia 2019 r., nr SKO 4201/23/19 utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu wskazało, że decyzją z dnia 14 kwietnia 2009 r. Starosta Powiatu Wrocławskiego zezwolił Z. Sp. z o.o. na wyłączenie z produkcji rolniczej 0,3410 ha gruntów rolnych klasy lll b, gleby pochodzenia mineralnego, w granicach działek nr [...], nr [...] i nr [...], obręb R., gmina Ś. Organ określił jednocześnie wysokość należności z tego tytułu oraz sposób ustalania wysokości opłaty rocznej, o której mowa wart. 4 pkt 13 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Opłata z tytułu wyłączenia wyżej opisanych gruntów z produkcji rolniczej za rok 2014 ustalona została w wysokości 10.631,02 zł. Przedmiotowa opłata nie została uiszczona w wyznaczonym terminie przez Spółkę, która w dniu 30 maja 2014 r. złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację jej majątku. Ogłoszenie upadłości nastąpiło postanowieniem Sądu Rejonowego dla W. z dnia 18 czerwca 2014 r., sygn. akt [...].
Następnie wyjaśnił, że - jak słusznie zauważyła Strona - art. 116 O.p. mówi o zaległościach z tytułu należności podatkowych. Tymczasem w myśl art. 22b ust. 3 w związku z ust. 1 pkt 2 ustawy ) o ochronie gruntów rolnych i leśnych, opłaty roczne z tytułu wyłączenia gruntu z produkcji rolniczej są niepodatkowymi należnościami budżetowymi o charakterze publiczno-prawnym w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Jednakże zgodnie z brzemieniem art. 67 ustawy o finansach publicznych do spraw dotyczących niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publiczno-prawnym stosuje się odpowiednio przepisy Działu III Ordynacji podatkowej. Dział III O.p. obejmuje z kolei przepisy art. 21 do art. 119. Przepis art. 116 O.p., będący podstawą zaskarżonego rozstrzygnięcia, znajduje zatem zastosowanie również w sprawach dotyczących należności z tytułu opłat rocznych. Tym samy zarzut odwołania, iż należności z tytułu opłaty rocznej nie są objęte dyspozycją art. 116 O.p., organ odwoławczy uznał za niezasadny.
W dalszej kolejności odnosząc się do poszczególnych przesłanek odpowiedzialności Strony, o których mowa w art. 116 O.p., organ podniósł, że nie budzi żadnych wątpliwości fakt, że należność z tytułu opłaty rocznej za rok 2014 nie została przez Spółkę uiszczona. Niewątpliwie też ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że egzekucja należności z majątku Spółki, znajdującej się w stanie upadłości likwidacyjnej, jest niemożliwa. Fakt ten znajduje potwierdzenie zarówno w korespondencji, prowadzonej pomiędzy pracownikami Dolnośląskiego Biura Geodezji i Terenów Rolnych we Wrocławiu, a syndykiem masy upadłości Spółki, jak również w zestawieniu listy wierzytelności Spółki, przekazanej przez syndyka organowi pierwszej instancji (zob. k. 62 - 68 akt sprawy). Jak wynika z zebranego materiału, już tylko suma wierzytelności zaliczonych do kat. II i III przewyższa kwotę uzyskaną z tytułu sprzedaży majątku Spółki. Należność z tytułu opłaty rocznej została zaś ujęta w kat. IV. Słusznie zatem wskazał organ pierwszej instancji, że spieniężenie majątku Spółki nie wystarczy nawet do zaspokojenia wierzycieli z wyższym pierwszeństwem zaspokojenia z masy upadłości. Tym samym spełniona została pierwsza z przesłanek, determinujących subsydiarną odpowiedzialność członka zarządu spółki za jej zobowiązania.